Armoede van den graeve Florellus

Ick bid u edelheyt met my hier wat te couten Van desen Lant-verraer Florel.. wilt u verstouten Te sitten, en u rust by my te nemen, want Ick hoor u reden sijn vol mergh van goet verstant. Florel. Florel een Lant-verraer, hoe wort hy al beloghen. Carel Beloogen, toch van wie? Florel k'En can het niet gedooghen Carel Wel wat mishaeght u dan? Florel Alleen Florellus noot Vol bitter arremoy. Carel Wel is die dan soo groot? Forel. Ia. Karel wie port u? Flo sijn eer. Ka. die is hem lang ontnomen Door opgestocten nijt. Flo. Verdrijft den nijt. Karel ô vromen Crijg-lustigh heer, k'en kan. Florel Gy raest. Karel ick min de eer, Florel. t'Is sotterny. Karel t'is moet. Flo. t'Is simpelheyt. Ka. t'is meer. Florel. Wilt ghy dan soo verblint door licht ghelooven dwalen? Carel. De waerheyt ick geloof. Florel Die licht ghelooven falen. Carel. Ghy weet hoe dat Florel tot boosheyt is gheneyght, En hoe sijn raserny my en heel Vranckrijck dreyght; Sou ick verdragen dat ghy hem noch voor sout spreken? Florel. Die niet plicht-schuldigh is, en sonder vuyl ghebreken Bemin ick, en dar voor sou wagen goet en bloet, Om dat een sulcken man aen niemant hinder doet... Siet hier een edel hert, verongelijckt, verstooten, Dat een verraders tongh gedurigh tracht t'ontblooten Van ridderlijcke eer, die hy beseten heeft, En om een valsche tongh nu in veel lijden leeft, En moet het weeldigh hof om een quaey tongh verlaten, En siet sijn selven nu van al de werelt haten, Doch om dat mijnen druck vol ongeluck en quael U meer bewegen sou, hoort dan dat ick verhael..... My dunckt als dat hy slaept, en besigh is met droomen: Geluckigh is de ur dat ick hier ben gecomen; Hy slaept soo t'schijnt.... ô ja.... maer t'is den hasen-slaep, Om stil te luystren oft ick my niet en vergaep In meer te seggen als ick goet sou connen maecken: Die coningen aenspreckt moet letten op sijn saecken. Ach Carel mijnen oom, soo ghy wist wie ontrent U croon en schepter staet, en waer aen u bekent, Hoe sout ghy graef Florel met buscruyt op doen springhen,

En over sijne doot een blijde uytvaert singen: Maer soo ghy wist hoe cloeck dat uwen neef Florel Den standaert heeft gevoert, Florant als een rebel Maneedighen verraer, ja t'schuym van alle sielen Doen loopen inde vlucht, en cost hem licht vernielen Had uwen neef Florel u ongetrou geweest, Die van het vuyl gespuys der mooren wort gevreest Gelyck een blixem vier, hy had u doen verloopen En uyt het rijck verjaeght, schoon hy nu moet becoopen Sulck onghehoorde straf voor sijn getrouwicheyt, t'Gen' hy te wreken hopt, als het sal wesen tyt.... Ick gaen, want nu ick sien dat alle dese reden Den keyser niet en hoort.. hy slaept.. k'laet hem in vrede En treck weer naer myn slot, nochtans soo wil ick iet Tot een gedachtenis hem nemen, soo het niet Van jemant wort gesien.... hy slaept... wie sal my deren, Die stout is helpt fortuyn, en voordert sijn begeren: Sijn gouden hals-gewaet sal ick hier in het stil Verborgen, tot dat ick volvoert sien mynen wil, En loopen daer me wech.... Adieu k'heb u gesproken. Hy doet den keyser sijn gouden gewaet af, en loopt binnen. Carel ontwakende Niet eer ick rusten sal voor ick en sien ghewroken Den haet die mynen neef Florel als een bandiet Draeght tot sijn eygen oom, wat segh ick neef, van eenen Die een lant-looper is, een raven aes, ja geenen Soo hatelijck als hy, nivers gevonden wort, Die over al mijn naem door sijn verraet vercort.... Wel hoe, wats dit geseyt, waer is den moor gebleven? Ist droom oft spoockery, stont hy terstont niet neven Mijn keyserlijcken troon... Dudon comt voor den dagh, Noit vremder wonderheyt ick oot myn leven sagh. Dudon uyt. Dudon Wie soeckt sijn majesteyt tot uwen dienst te spreken. Carel Waer is den moor gegaen, die my heeft uyt-gestreken, En als verdwenen is, ter wijlen ick tot rust Een wijl geneghen was. Dudon Hy vreesden t'keysers lust Tot slapen, door sijn spraeck misschien te seer te stooren. Carel k'En sluymerde maer wat, ick cost hem genoch hooren...

Maer ach ik mis myn vlies, gestolen vanden hals. Wat schellem-stuck is dat, siet daer ten is niet vals. Wel heb ick dan soo vast geslapen sonder weten Wie sich soo stout kent om sijn selven te vermeten Te doen een divery aen my hier op den troon? Ach wat een schant Dudon! een galgh waer sijnen loon Die sulcken feyt bestaet..... gaet roept de heeren binnen Int raethuys, om te sien wat datmen sal beginnen Tot ondersoeck van't recht: nu leer ick metter daet Dat die te veel betrout sich licht bedrigen laet. binnen. Claricia, Delius, Agarenus en Alberius. Claricia Wilt de rampsalige fortuyn ons altijt plaghen, Om my door ongedult in mijne doot te jaghen, t'Schijnt dat den hemel is verstoort, en tornich brant, Ia vlammen spout, ach tot mijn lasterlijcke schant. Dat hy my over al laet sonder troost verdrucken. Agaren. Maseur ey schept toch moet in uwe ongelucken Vol droevich ongeval, Godt sal u bijstant doen En straffen die u haet. Cla. Godt moet mijn recht behoen, Want d'onrechtveerdigheyt en is niet te passeren. Alberius k'Hop' ja. Cla. seght hoe. Alb. met de verduldigheyt te leeren. Claricia Ziel-moorders vande deught die d'oorsaeck daer van sijn, Raeybraeckende mijn jeught met eyndeloose pijn: Ach moet de waarheyt dan voor valse logens swichten. Agaren. Ick wens my dusentmael daer tegen doot te vichten Om hun verradery. Cla. Dat wenst Florellus oock. Alberius Bedaer u want den nijt vergaen sal als den roock. Claricia Tis waer, maer seght my eens wat gaet Florellus over Te loopen naer het hof, alwaer sijn saeck veel grover En hatelijcker sal uyt-vallen, want dit wort Van jemant uyt-gebrocht, mijn leven blijft vercort Door dese stoutigheyt, die t'feyt licht can ontdecken, Om met vier peerden sijn lichaem van een te trecken: Ist mogelijck dat Godt mijn wenschen niet en hoort. Alberius Wat wenst ghy. Cla. ach de doot Alb. u selven niet en moort, Peyst op u eenigh kint, dat niet mach gaen verloren. Claricia Mijn sone, ach, is tot den bedelsack geboren,

Ach broeders ick beswijck, de wanhop my vercracht. Agaren. t'Is de natuer die spreckt, die u ontnemt de macht. Claricia t'Is Filibert die laes Florellus heeft in handen, En spreeckt het vonnis uyt om levend' te verbranden. Daer gaet hy. ach daer gaet hy als een slaef geboyt Naer t'openbaer schavot, met drooge aerd' besproyt Voor sijn onnoosel bloet dat uyt den hals sal springhen, Als hem den wreeden beul met t'slagh-sweert om sal bringhen. Ach siet het sweert van nu af aen is uyt de schee, Hy bid vergiffenis. Alber. Ken can den druck en wee Niet hooren van dees vrou.... Maseur stelt u te vreden. Claricia Siet hy leyt op een rat, den beul gaet hem ontleden, Men slaet sijn beenen en sijn armen op de poort Die sijn gevierendeelt, hout op, neen t'is al moort, Moort, moort. Aga. t'Is met respect dat ick u bid mijn suster. Claricia Slaet Filibert dan doot. Alber. Ach stelt u wat geruster, Ghy raest en bent als sot. Clari. Ach arm verslaghen siel. Agaren. Bevestight uwen wil met ons. Delius Dat ick dien fiel Eens aen het water sagh. Alb. Wie? Delius Filibert den grooten Verrader, die ick sou daer in van achter stooten Dat hy verdrincken sou den boosen roffiaen, Ghelijck ick lestmael aan ons leeuken heb gedaen, Die ick had aen den hals n'en grooten steen ghebonden En wirp hem inde ruy. Clar, O alderwreetste honden Die mijnen lieven man gaen schelden voor verraer, En maecken door den nijt van hem een martelaer, Die sich door vreese moest verberghen in de hoecken, Gaet noch in't midden van de vlam sijn doot-vier soecken, Dat hem verbranden sal, ô ongheluckigh lot! Alberius Maseur ick bid noch eens betrout u saeck op Godt. Claricia O Godt verleent mijn graf want ick verlies het leven. Agaren. Haer aansicht wordt heel bleec... de crachten haer begeven, Ghedoogh maseur, ghedoogh dat men u onderstut. Delius. Wel hoe gaet mijn mama dan soo recht naer den put, Sal ick den enghel sijn en rijspap moghen eten? Alberius Ach ick en sal den druck mijn leven niet vergheten. Agaren. Siet wie dat hier verschijnt het is noch eenen moor.

Florel. Ick ben Florel die naer u droeve suchten hoor. Agaren. Maseur siet uwen graef den oorspronck van verblijden. Claricia Den oorspronck van mijn vreught en nu van bitter lijden. Florel. Wel alderliefste lief, wat ist dat u soo quelt. Claricia Ach vraeght ghy wie mijn siel en geest aldus onstelt, U stoutheyt. Flo. Die is groot. Cla. Is nu u leet ghewroken? Florel. Ia, want ick heb mijn oom selfs op den troon ghesproken. Ghesproken onbekent, en hop' eer corten tijt Te wreken al mijn leet aen die my soo benijt.... Siet daer sijn gouden vlies heb ick van't lijf genomen, En sonder jemants weet daer mé uyt t'hof gecomen. Delius. Maer vader dat is schoon, ey doet my dat eens aen. Hy doet Delius het vlies aen. Agaren. Ken can dees stoutheyt met mijn hersens niet verstaen, Ken can daer geen verstant van middel uyt gherapen. Florel. t'Is soo, wanneer dat hy was besigh met te slapen, En dat ick was alleen, heb ick de cans ghewaeght Als ghy voor ooghen siet dat Delius nu draeght. Claricia Ick vrees dat dit noch sal bebloede halsen costen. Florel. Ten geeft niet, want ten waer den Keyser my verlosten Uyt desen swaeren ban die ick onnoosel ly, Crijght hy het noit wedrom en hou het vlies voor my, Alberius Hy noch geluckigh is van niet te sijn doorsteken. Florel. Neen holla ken wou soo mijn ongelijck niet wreken. Gaen wy naer Montelban, daer sal ick met vermaeck U seggen hoe ick heb geleeft in dese saeck. Claricia Verborght dan t'gouden vlies wilt ghy niet sijn verraden Van den graef Olivier, want hy is al te quaden En boosen instrument om sulcx te brenghen uyt. Agaren. U vrouw bepeyst dit wel want t'is te grooten buyt Die vanden Keyser comt. Flo. Laet gaen mijn tweede leven Hy doet Delius het vlies af Mijn alderliefsten soon ick sal u koecken geven Die ick noch tot Parijs ghecocht heb aende poort Als ick vertrocken ben. Alb. Sulcx en is noit gehoort. Binnen.