Armoede van den graeve Florellus

Beul Och hemel wat is dit, ey my ick den bedrogen, Ick loop en neem de vlucht.... ist waer, oft ist ghelogen, Ist spoock oft duvelry. Florant noit sagh ick vremder stuck, Bernart. Ick vrees, ick vrees eer cort voor jemants ongheluck, Mits d'onrechtveerdigheyt die hier in is ghelegen. Gemeynt Slaet beul en rechter doot, en al die sijn genegen Om Florel leet te doen. Filib. Ick bid u vrinden stil. Dudon. Wy sien dat ghy alleen sijt d'oorsaeck van't geschil Dat hier is op-gestaen. Gemeente Wy willen ons nu wreken. Florant. Ick bid u vrinden swijght, men sal den Keyser spreken, En stellen u gerust. Gemeynte Dat soo geschiet, oft wy Sijn mans genoch om u van dees verradery En al wat datter is gebeurt gaen te betichten. Bernart Dit sal de sake van Florellus seer verlichten. Keyser Karel uyt. Karel. Wat is hier, vrinden hoort, en stelt u in geen pijn Noch vrees van ongeval, terwijlen dat hier sijn De rechters by de hant, die ick sal doen vergaren, Om t'ondersoecken wat dit spoock magh openbaren: Dus stelt u vry in rust, en doet dat ick belast, Oft ick set een oft twee van dees oproerders vast Gelijck den graef Florel: Dudon vergaert de staten Op't spoedigste by een. Carel binnen. Dud. ick vrees ten sal niet baten, Den oploop is te groot en groyt te sterreck aen. Filibert. Soo salmen tot hun straf een ander baen in gaen, En doen dit fielen schuym eens dansen in de boyen. Dudon. Vertreckt u want het grou begint seer aen te groyen, Men roept al Barrabas en meynen Filibert Al oft ghy d'oorsaeck waert. Fil. ick gaen eer my een pert Van jemant wort gespelt.... ick sal my laten vinden Terstont in't keysers hof. binnen. Dud Florel heeft groote vrinden Die noch eer corten tijt wat wonders sullen doen Tot wraeck van sijne doot.... ick mach my haestigh spoen Om naer het hof te gaen... den nijt sal altijt leven, En menigh arme siel noch groote quellingh geven. binnen. t'Hof verschijnt Karel. Wast soo afgrijselijck dat op't schavot verscheen Wanneer Florellus voor den slagh van't sweert verdween. Baldew. Soo grouwelijck om sien dat niemant door het spoocken

Der schimmen, staen en bleef, daer by het vlammigh roocken Verspreyden sich soo wijt en breet, dat jeder liep Gelijck een vlugtigh hert, en t'grou gedurigh riep t'Is onrechtveerdigheyt Florellus om te bringen, In vuegen dat den beul self van't schavot moest springen, En t'sweet dat brack hem uyt van ancxt en swaere pijn. Karel. De vruchten vande hel die moeten grousaem sijn, Ick staen hier in verstelt, hoe ben ick soo bedrogen. Filibert. Den duvel heeft op de verraders groot vermogen. Florant. Het smettigh gift dat van verraders is gesaeyt, Wort op het lesten van den duvel weer gemaeyt. Bernard Die sijn wraecklustigheyt uyt jemants doot wilt halen, Moet sijn hooverdigheyt by wijlen dier betalen Met droeve wederwraeck, die alle schaed' vergelt. Daer den onnooselen was t'onrecht mé gequelt. Karel. Mijn hert is vol van sorgh, om eens den gront te weten Van dit vremt voorgeval, en al te stout vermeten Dat hier is uyt-gerecht van desen graef Florel. Florant. Dat hy was een verraer, dat weet een jeder wel. Hebt ghy sijn quaet gestraft, moet men ons deught beloonen, Want t'loonen voet de deught. Carel. daer dienen nader thoonen Eer datmen sijne siel t'onrecht verdoemen wilt. Filibert t'Is vremt als jemant eens verblint voor t'recht-sweert knilt En op geen deught en peyst dat hy daer sal verschijnen In roock en helsche vlam en wederom verdwijnen: En datmen twijflen wilt aen sijne saligheyt, Die met den duvel uyt de werelt schandigh scheyt. Baudew. t'Is waer ick hebt gesien. Carel Och arm verlore siele, Die ick voor desen in soo grooten weerde hiele, En nu soo schandighlijck van dese aerd' gheruckt, Misschien voor eeuwelijck verstooten en verdruckt, Die was gelijck een leeu in alle vrome strijden, Moet nu misschien altijt de helsche pijnen lijden. Filibert. Sijn leeuwen-hert dat slaept nu inden helschen brant. Bernard Godt comt het oordeel toe, en u geen eer maer schant. Filibert. Sijn wackerheyt en sal my niet meer connen deren. Dudon uyt. Dudon. Seeghaftigh opper-vorst de paters souden geren

(Soo t' toe-gelaten waer) verschijnen in den raet, Om u te spreken van een saecke hoogh van staet. En te bedancken vande onverwachte eere Die aeun hun is gegunt. Karel seght aen de goede heeren Dat sy my willecom geweest sijn, en daer b y Dat ick hun comst verwacht.... de paters mogen my Van dese spoockery een beter uytlegh gheven Als ick begrijpen can over t'droef-eyndigh leven Van onsen graef Florel, die soo verdweenen is, En brenght het heele hof in swaer becommernis. Agarenus en Florellus in eremijts cappen uyt. Agaren. Die hier verschijnen comt op gistren is verwesen, En soo men meynt onthooft, maer wederom verresen. Florel. De fiere moedigheyt en vreest geen felle slagh, Wie eeuwigh eer begeert geen haters vluchten magh; De dappre laten sich wel tergen maer noit pletten, Die met de leeuwen spelt moet op hun tanden letten, En het gewelt laet sich noit quetsen vande tongh, Al waert dat haer fenijn tot in den boesem drongh, De wackre tegenstant van een verduldigh lijden Sal den onnoselen tot t'levens eyndt bevrijden Van alle ongeval, als hy geen wraeck en wenst Te nemen op de gen' die sijnen roem verslenst, Schoon een verraders wond' is qualijck te genesen, Het gene door Florel op heden wort bewesen. Filibert. Wat spreckt ghy van Florel, een boosen lant-verraer. Florel. Want ghy u selven meynt soo spreckt ghy veel te waer. Nu om te thoonen dat Florel noch is in 't leven, Die sich van daegh in 't hof comt sonder vrees begeven, Soo let wel op den man oft ick die niet en ben, Gelijck ick voor den raet vrijwillighlijck beken, Hy doet sijnen baert af en ontdect sich Ick ben Florellus om u valse lasteringen Hier in't gesicht des vorst met reden te bedwingen, En te bewijsen dat ghy om u eygen baet De oorsaeck sijt dit het gemeen verloren gaet, Om dat ghy my altijt hebt voor verraer gehouden, Het gen' den keyser heeft gelooft, die sich betrouden

Op u meyneedicheyt.... ô boosen lasteraer, Soo ick had willen sijn een schelm en lant-verraer, Het stont in mijne macht om Vranckrijck te verdrucken Door Africaens gewelt met duysent ongelucken, Had ick naer t'vyants wil maer ongetrou geweest, En niet de vuyle faem van een verraer gevreest. Filibert. Hoe can den hoogen heer dit stout vermeet verdragen. Florel. Wie om sijn vrijheyt pleyt moet naer geen dreygers vragen Veel min de cracht ontsien van hunnen boosen nijt, Want een cloeckmoedigh helt geen valse tonghen lijt. Maer sal altijd gerust den vryen wegh in wand'len; Die t'algemeen bemint moet loffelijcken hand'len, Gelijck ick heb gedaen, als ick den graef Florant Sagh vluchten uyt het velt, en viel in mijne hant, Als hy den standaert gingh achter het hegh verborgen, En liet sijn leger-volck in vrees en duysent sorgen Toens sy geslagen sijn, als ick den blooden schelm Geheel heb uyt-geschudt, en liet hem sonder helm Oft eenigh wapen-tuygh half naeckt voor treter loopen, Schoon ick hem dooden kost, oft levent 'tvel af-stroopen, Soo t'aen den standaert en de cleeren blijcken can, Die hier sijn by de hant.... wat dunct den raet hier van, Waer mé ick onbekent u vyant heb verdreven, Al ist dat aen Florant daer van is d'eer gegeven, Als ick den Moorschen vorst creegh onder mijn ghewelt Met Armelinda de princers, en oock den helt Celindus generael der Mooren, die ick praemden Te geven u den vré, gelijck sy hun oock schaemden Te weyg'ren door den noot; dus ondersoeckt dit wel Oft daer van niet en is de oorsaeck graef Florel, Die tegen reden wort verstooten van het kussen Dat hy beseten heeft, en fielen ondertussen Gestelt in sijne plaets. Karel Wat wonderheyt is dit. Florel. De meeste wonderheyt noch op dees tonge sit, Soo ick met u verlof de rest hier mach verhalen. Bernart. Al die sigh heerlijck quijt verdient de segen-pralen. Karel. Dees avontuer aen my veel achterdencken geeft.

Florel. Mijn rusteloos gedacht dat veele vleugels heeft Wort hier nu eens ondeckt, en comt naer t hof gevlogen. Op datmen weten sou wie dat u heeft bedrogen Ick oft den graef Florant, die heeft den lof gehadt Van de victorie, als ick my moe en mat Gevochten heb, om al de Mooren te verslaghen In sijn verraders cleet, tot Keysers wel behagen Tot ruste van het rijck, gelijck ick heb gedaen, En eenen wreeden ban voor mijnen loon ontfaen: Siet eens hoe ongelijck den lof-crans wort vercregen Door valsche logentael, die scherper als een degen Can steken door den haet van schelmen en verraers, Die te gelijcken sijn by rechte moordenaers. Filibert. Die sulcken stoutheyt pleeght behoortmen te vermooren. Florel. Die t'quaet ontworstelt is, ist soet van't quaet te hooren. Filibert. Sijn hoovardy ons dreyght, voorwaer een quade plaegh. Florel. U boose vyantschap ick my niet aen en draegh. In't onweer laet een schip sich van een roer niet dwingen. Filibert Dat waer in mijne macht ick sou den dief doen springen. Florel. Dat waer in mijne macht ick gaf u eenen strop Dan hiel u helsche tongh van't quaet te saeyen op, Als dan en sou ick my daer over niet beklaghen, Toch t'is een helden stuck den laster te verdraghen Vervloeckten logenaer. Had ick ghewilt ghy fiel En eereloosen guyt, ick had des Keysers siel Wel uyt het lijf gheperst, als ick hem heb ghesproken Alleen voor sijnen troon, en my noch niet ghewroken Over het onghelijck dat aen my is gheschiet: En stont hy toen alleen in mijne handen niet? Wanneer hy viel in slaep; en dat ick heb ghenomen Sijn goude Vlies van t'lijf, en soo uyt t'hof ghekomen Als eenen Africaen, en was nochtans Florel Het gen' hy niet en wist Carl. noyt vremder apenspel En hebbe ick gehoort. Florel. sie daer oft is gheloghen Hier is het gouden Vlies, heb ick u nu bedroghen, Karel. Ick ken u voor mijn neeff, ick ken u voor mijn vrindt, Ick ken u voor mijn bloet, die weerdich sijt bemint,