Armoede van den graeve Florellus

Den eedt die daer toe staet. Carel. Wilt my den boeck dan geven En opent den Autaer daer hy voor sitten moet En dat den oudtsten der ghenoten d'uyt-spraeck doet, Soo als men is ghewoon.

Men sal een gordijn openen al-waer eenen Autaer verschijnt.

.....Men sal sijn naem oock schrijven Int bont-ghenoten boeck om eeuwigh daer te blijven, En schrabt Florellus uyt, niet weerdigh dat hy staet Gheschreven in het boeck des levens, om t'verraet Dat hy heeft uyt-gherecht. Dudon. Hier voor t'Paleys verschijnen Twee mannen noyt ghesien, ghecleedt als Sarasijnen, Oft Mooren soo my dunct, die sijne Majesteydt Versoecken tot de spraeck. Carel. Wel wat is dit gheseydt Ist droom oft spokery dat Mooren derven comen Int hof van Vranckerijck, en hebt ghy niet vernomen Wat hun begeerten is, oft met wat Tytel sy Versoecken mijn ghehoor, ... gaet aen, vraeght oft sy my In vollen raedt oft wel soecken alleen te spreken.... Dit heeft bedencken in, en valt my wonder voor. Dudon binnen Wat peyst den Raedt hier van. Filib. Dat is een saeck waer door Den vyand' oytmoet soeckt en tracht ons te ontdecken Dat hy van sin is met sijn legher te vertrecken Om t'bitterlijck verlies dat hy heeft uyt ghestaen, En sou nu geren tot sijn schandt naer huys weer gaen. Florant. Hy mach ons teghen-weir lanck houden in memori Die hem verplettert heeft. Carel. Datmen de schoon victori Vervolghden, waer mijn raedt Oli T'is waer, maer laet vooral Eens weten wat den Moor aen u hier segghen sal Soo men t'gheraden vindt.... hoe wel men sal t'nu hooren. Dudon.Sire het is een Prins ghesonden vande Mooren Met brieven inde handt als een Ambassadeur Soo hy sy selven noemt, die wenscht om het faveur Te hebben van u hier in vollen raedt te spreken. Carel. Seght dat hy binnen comt. Filib. Daer comt hy aen-ghestreken Welcostlijck toe-gherust. Celindus en Armelinda uyt.

Celind. Ghenadigh Leli-Vorst

Gheseten op den Throon, dat ick hier comen dorst Is door het hoogh bevel der Mooren die my sonden Om aen u Majesteydt dees reden te verconden, Dat sy u anders niet en wenschen als den vre Besloten in dit schrift, en brenght bevestingh me Midts u aloude cracht en crijgh-sucht al te dapper Verovert heeft het heyr der Mooren, en was rapper Als ons gheheele macht, dus val ick u te voet Om dat ick als legaet de reden uyten moet Van t'gen my wort belast. Carel. Die wenschen wy te weten. Celind. Verleen my dan ghehoor, hoe dat wy van t'vermeten Bekennen onse schuld' en nu als slaven soo Ghetemt door uwe klingh dat wy (al segh ick t'noo) Niet anders wenschen als een vast verbondt te maecken, Om nimmermeer aldus in sulcken schandt te raecken. Wy offren dan t'gheweir tot Vranckrijckx dienst ghesmeet Op t'Conincklijcke woord, dat in dit claer bescheet Ghesloten is, om des te beter te ghelooven. Carel. Voor sulcken tijdingh ick noyt heb ghespelt den dooven Maer hoor u reden aen die ick int goet ontfangh. Celind. En ick naer d'antwoord', als een dorstigh hert verlangh. Den brief werd ghelesen. Carel. T'versoeck dat neem ick aen en sal doen antwoord' schrijven Maer sult al hier int Hof met dees Princersse blijven Om u vermaeck en lust te nemen eenigh tijdt, Nu ghy u goeden dienst soo mannelijcken quijt. Men denct niet meer op moort, want ick omhels den vrede Met uwen Coningh, en de schad' die hy gheleden Heeft door sijn stoutigheydt, beclaegh ick, doch hy is De schult alleen van sijn droeve ghesteltenis...... O Godt, die het bestier der menschen hebt in handen, Jck danck u van t'gheluck, dat over mijne landen Door u is neer ghedaelt, versterckt my dat ick mach Tot rust en saligheydt Florantus desen dach Tot u ghedachtenis, maecken een der ghenoten En aen doen t'Princen cleet, aen wie noot heeft verdroten Veel aerbeyd' int ghevecht, dus gheef u t'gulde Vlies,

Die ick als oversten van mijnen leger kies.... Ontfanght dit inden naem van onsen Heer hier boven Die alle tonghen sijn verplicht altijt te loven, Ick stel u inde plaets van eenen die ick had Verheven neffens my, die nu mijn faem beclad En quetst des keijsers eer door sijn verraderijen, Ick stel u inde plaets van eenen die int strijen Geweest is heel getrouw, en nu een ontrou beest, Soo langh hy naer mijn bloet, bloet-dorstich is geweest. Ick stel u inde plaets van hem die heeft gedraeghen Mijn Coninclijck Cachet, en snackt nu alle daeghen Naer mijnen onderganck, ick stel u inde plaets Van hem die Hertoch was, en nu niet als veel quaets Van moort en roovery, Iae dusent boose feijlen Bedenckt om Vranckerijck ten onderen te seijlen. Maer nu Godt dit belet en ons beschermt van druck, Soo noem ick u voort aen den Ridder van t'geluck. Florant. Ick danck sijn majesteijt voor d'onverwachte gaeven Aen my (die wenst te sijn de minste van u slaeven) Soo mildelijck vergunt, dus ben altijd bereet Als nieuwen bontgenoot, te doen den vasten eedt Van trouw, en legh mijn handt op t'boeck der Evangeli En sweir hier int gesicht van al des keijsers eli Dat ick ghetrouw sal sijn aen sijne Majesteyt, En hem vervolghen die soeckt door ontrouwicheyt Met minste vleckxken maer u hooghe eer te kroken Dat t'selve sal door my alleen worden gewroken, En die hem inden dienst des Keysers niet en quyt. Armelin. O Godt ist moghelijck, mijn herte scheurt van spyt Als ick dees dinghen hoor, en sien hier voor mijn ooghen Sulcken verkeerden werck, hoe can dit Godt ghedooghen, Terwijlen dat dees eer comt toe aen Graef Florel, Die hier soo word' veracht, mijn Lief ghy weet het wel. Celind. T'is waer, wat sal men doen, hier en is niet te spreken. Florant. Nu hop' ick my haest op Florellus eens te vreken, Om al sijn schelmery, die hy heeft uyt-ghewerckt. Arm. Jck berst van nydt, soo my den Heer niet en versterckt.

O blooden uylen cop, O schelmsen Boeren strooper, O treter, filebout, die waert den eersten looper Uyt t'Veldt door anckxt en vrees. Celind. Ick bid u swijght. Arme. Ken can Voor soo een hoeren voght, Florellus is een man, En dit maer eene beeest. Carel. Ick hoor Florellus noemen Van dese eel Princers. Arm. Ick mach daer wel op roemen Want hy is gheen verraer, al is hy sonder rust En proeft veel arremoy. Florant. Heeft hy u eens ghekust Dat ghy hem soo verheft? wilt van verraders helen. Arm. Iae t'was wanneer hy u het broecxken uyt ded' spelen. Florant. Dat wirt u Vader wel ghewaer tot sijn groot leet Als hy ghevanghen werdt. Arm. Met een verraders cleet. Florant. Wy hebben t'wel verstaen van eene stoute klickspil, Arm. Van die de waerheyt seyt. Carel. Wat sal dit sijn dan, ick wil Dat men dees reden cort. Arme. Ken sweegh noyt voor de uylen. Fili. Een groote stoutheyt. Car. Swijgt. Arm. T'is best want 't soude vuylen. Carel. Ick wil nu dat men maect ghereet het Hof-bancket, Met alle snaren-spel t'ghen dient tot een ballet, Ter eeren van Florant die ick in acht sal houwen, Door sijnen cloecken aert. Arm. Om Verrekens te stouwen. Florant. Den lof is al te groot die my wordt aen-ghedaen, En oock onweerdigh ben. Celindus Daer en lieght hy niet aen. Arm. Iae eene Kempen strop sou hem wat beter passen. Celind. Ick bid u swijght toch stil, want daer veel honden bassen Wordt haest den haes verscheurt. Carel. Jck gaen naer mijn vertreck, Tot dat het tydt sal sijn. Binnen. Armelinda. Men gaf veel beter dreck Aen soo een bloo verraer in plaets van lacker spijsen Die men voor hem bereydt. Cel. Wy moeten ons nu veysen Dus swijght, hoort ende siet, want die stil swijghen can En dencken, die is wijs en een voorsichtigh man. Binnen

VERSCHOONINGH. Den Keyser met sijn Hovelinghen aen de Tafel en wordt ghedanst een Ballet.

REY VAN HERDERS

Velardus alleen T'is seker dat den mensch wordt vanden mensch bedroghen, En dickwils schade lijdt door d'eereloose loghen, Maer niemant die de oogh der hemelen bedrieght, Want sy siet al te veer, de waerheyt noit en lieght. Een reden dat ick meer bemin mijn Herders leven Als duysent ander die hun in het hof begeven, Om inde gunst te staen van Coninck oft van Prins, T'gen' niet te achten is als by een blaes vol wints, Want hoe het gaet oft niet, den eenen tracht den and'ren In voorspoet en geluck van staet te doen verand'ren Het sy door logentael oft helse jelosy, D'afgunsticheyt heeft nu de grootste heerschappy, Dus is niet beter als naer wensch in volle rusten Te minnen d'eenicheyt, gelijck ick naer mijn lusten By dese schaepkens doen, daer niemandt my en haet, En ben bevrijdt van sorgh, en alderhande quaet.

SANGH.

Daer ick laet mijn soete galmen Klincken op een Herders fluydt, Daer ick stroy groen maeghde palmen Tot genucht van mijne Bruydt, Wiens loncken my doet blaken, Cost ick hebben eens haer gunst, Wou maer Venus t'houw'lijck maken En eens thoonen haere kunst. Blijer mensch waer noyt gheboren Als Velardus, daerom is Sy alleen van my vercoren Om haer schoon ghesteltenis Van twee aen-genaem bruyn ooghen Daer Cupido soet in spelt Die doet alle Vrijers booghen Onder t'onversaest gewelt Van sijn scherpe minne schichten Daer hy menich hert med' treft, En can pijn met pijn verlichten ------------------------------------------------------ Als hy die niet hoogh en heft, Siet daer compt sy aengetreden Als een overschoon goddin, Seght my eens heb ick geen reden Dat ick sulcken Venus min.

Toe-sangh Lucinda

Adieu hoogh verheven troonen Met u schepters en u Croonen, wat is daer toch meer aen vast Als veel moijten sorgh en last, K'can al soeter vreughden raepen By mijn wit gewolde schaepen Die ick d'wingh met mijne spriet En leef sonder swaer verdriet. T'nachtegaeltjen in de louren Can mijn stemme niet verouren, Schoon dat singht seer soet gebeckt