Alphonsus en Thebasile

Wat reden heeft den Vorst van my aldus te spreken Heb ick u iet misdaen ick eys genad', Henricus. vrindin Vol eerbaerheyt en deught prael van mijn hof gesin De sorgh die my benauwt is dat u tegenstreven En weygeringh van trou ons soo veel onrust gheven Terwijlen dat ghy wordt versocht ten houwelijck Van eenen die u can tot luck van t'engels Rijck Verheffen boven my, als t'hooft der potentaten Door Vorstelijcke macht, nochtans schijnt ghy te haeten Sijn Keyserlijcke drift die hem als vier ontsteckt En haeckt naer uwe schoont, uyt liefde, jae verweckt De heele werelt schier om uwe godlijckheden Te crijghen tot sijn lust, seght my dan eens wat reden Drijft u om sulcken eer t'ontsegghen, daer ghy cunt Een Keyserinne sijn, Thebasile d'eer die my wordt ghegunt Ben ick onweerdicht Heer, Henricus O neen schoon puyck der vrouwen Soo ghy u vastelijck wilt op den Raed betrouwen, Wordt u d'eer toeghestemt, dus wilt het stuck bestaen Thebasile. Die sigh verwonnen vindt, die moet hem laten raen 1. Edel. Den Conincklijcken wil mach altijdt wettigh spreken Thebasile. Al t'gen' den Raedt belieft dat can den Coninck breken 2. Edel. Me-vrouw siet, wat ge doet, want ghy tot hoogher eer Noyt sult gheraecken, cunt ghy noch jet wenschen meer Thebasile. Die t'hooghste climmen wilt sal t' swaerste neder vallen 3. Edel. De Hoogheyt reyckt u toe, Thebasile. Ick acht sulcx niet medallen Dus swijght bid ick daer van 3. Edel. Ontseght ghy u geluck? Thebasile. Voorsichtigheyt my drijft, 2. Edel. Het is een moedigh stuck Vol lof om aen te gaen, wie doet u dat ontwercken? Thebasile. De vrees, 2. Edel. verwinste Thebasile. swijght, 2. Edel. Wy connen niet bemercken, Wat u beswaren magh, Thebasile. al veel Henricus. Al veel ick staen verstelt

Croonweerdighe Princers, wat isser dat u quelt Ist eenigh swaren last, ach wilt my niet beroeren, Dat swaer is in 't begin valt licht om uyt te voeren Ick can u swaricheyt verdrijven altemael Soo ghy u hert ontdeckt, oft ick sal met dit stael Doorbooren die daer van magh eenigh oorsaeck wesen Thebasile. Soo sterf ick med' de doodt, want die my heeft voor desen Bemint de oorsaeck is, eylaes wat doet de min Henricus. Bant alle droef heyt eens uyt u Iongh hert en sin, Claer-blinckende ciraet van mijn drij Coninck-rijcken Die ick wel by de Son oft Phaebus mach ghelijcken Ter wijl op uwe schoont soo menigh vorst verviel Waer med' ghelijck het blijckt ghy troost een yeders siel, Soo haest den Keyser sagh u in schildrij verschijnen Soo meynde sijne siel door liefde te verdwijnen Ontvlucht ghy dan sijn gunst? die u soo hoogh befaemt Thebasile. Heer Vader k'ben te vred' en staen gheheel beschaemt Dat ick oyt teecken gaf van jemant te vergrammen, Henricus. U schoont veel herten treckt, die sy met dusent vlammen Van liefde soo ontsteckt dat niemant rusten can Oft hy wenst u te sien, Thebasile. T' can sijn, maer niet een man Van Edel aerdigheyt sal my naer wensch behaeghen Als die ick heb ghewacht met hope soo veel daeghen En laes niet en verschijnt 1. Edel. Verandert uwen sin De liefde moet door raet eens hebben een begin 3. Edel. Geen vrees en dient ghemenght met vruchteloose clachten Die tracht naer sijn gheluck moet alle vrees verachten. Thebasile. Wel alst dan wesen moet ick blijf u onderdaen En sal, schoon teghen t'hert, van u my laten raen, Al ist dat ick bemerck t'gen' is van outs gheploghen Dat Coninckx kinderen licht sijn door raedt bedroghen. Romanus Ambassadeur des Keysers uyt.

Romanus. Sire, ick hoop jet goedts nu ick verstaen heb dat Den hof-raet is by een, om den ghewensten schat Die ick van u versoeck, naer t'Keysers Rijck te leyden Henricus. Mijn Heer het is ghedaen, den Raedt begint te scheyden U wordt de eer vergunt van t'gen' hy hebt betracht Romanus. Ick danck u voor de gift die ick langh heb verwacht, Henricus. Wy hebben oversien t' tractaet van des' afferen Sy comen over een seer wel naer mijn begeren, Dat leeft den Adelaer, en stercken duytschen Vorst Die naer ons groot gheluck, en s'lants welvaeren dorst, Siet wat de liefde doet, de liefd' heeft dit ghesponnen En al de herten van het rijck nu overwonnen, Dat-men Trompetten blaest en alle vrolijckheyt Ter eeren van des' bruyt mijn eel Princers bereyt Romanus. Noyt grooter blijschap cost my in dit rijck gebeuren Als soo een maer, die mijn voetstappen naer sal speuren Waer dat ick gaen oft staen, om dat uyt alle vrees Door goude lijtsaemheydt, mijn wil naer wensch verrees, 2. Edel. Ter wijlen de Fortuyn ons schenckt haer beste schatten Moet men gheleghentheydt met haere tuyten vaten Dus dient niet langh versint laet ons met alle vreugh Tot loff van onsen Vorst verheffen lijtsaem deught. binnen. Vierde uyt-comen Felicia met Nimus haeren Knecht in Pellegrims kleeren al singhende,

Wonderlijcke cracht der min Die met toomen van u lusten Houdt gheketent hert en sin, Jae gheen ooghenblick laet rusten Als die ghy bespringhen cunt

Wilt my troost in 't lijden gheven En eens beter daghen gunt Als soo in 't verdriet te leven. binnen.

Thebasile met 2. staet Ioff-vrouwen alleen. Thebasile. T' is waer t' gheluck is groot dat my is overcomen, Maer evenwel is my den vrijen wil benomen, Ick wil nu storten uyt het grondt sop van mijn herdt Vol inghecropte quael en vol verborghen smerdt. Vrindinnen altemael ick soeck vry uyt te spreken Oft mijn eelmoedigh hert sou in twee stucken breken Waer door ick vrees dat nu d'eynd' van mijn leven naeckt Midts ick ach; aen de trouw: ben al te vast ghemaeckt. Want als den eyghen wil wordt door bedwanck gherengelt Soo word' de jonghe jeught met quellinghen ghemengelt, Mocht my ghebeuren maer mijnen ghewensten eys. 1. Staet Ioff. Haer Majesteydt die moet versetten dit ghepeys Ter wijl de liefde spijst de hop' van overwinningh En dat sy voor-deel veylt, soo dienter gheen versinningh, De liefd' licht volghen sal als ghy sijt Keyserin. Thebasile. Noch liever naer den wensch waer ick maer een Gravin. De liefde vanden Graef is my soo ingheworteldt dat niet als droef gheclagh uyt mijn herts tochten borteldt, ..... Alphons waer blijfde dan, ick die u stadigh wacht Blijf door een bangh ghemoet in veele vrees versmacht. Eylaes is dit den loon van mijn trouwhertigh schrijven, Dat ghy, die my bemint, soo langh van my cont blijven? My dunckt dat is verslapt de liefde die ghy draeght Waer door de wanhoop al mijn vaste hoop verjaeght, In dien ghy noch quaemt, ick sou het Rijck verlaeten Ick sou om u alleen des Keysers min noch haeten, O blinde Venus wicht, schight draegher die de trouw Van die mijn herte kent, verkeert hebt in veel rouw,

Ick leef in hem alleen, hoe can ick hem begheven Ick leef in hem die leeft in't leven van mijn leven, Ach; waer ick in 't ghebiedt van mijn Heer Vader niet 2. Staet Ioff. Waerom haer Majesteyt maeckt soo veel swaer verdriet Ick bid u, stelt den sin van desen Graef ter sijden, En laet u hert soo niet van druck in stucken snijden, Thebasile. Den druck spruyt uyt de min, sijn leven dat is mijn Mijn leven en mijn siel dat is te samen sijn. 2. Staet Ioff. Wilt ghy den luyster dan van uwen stam verdooven? Thebasile. Al die mint teghen danck, en can gheen min ghelooven... T'is waer het groot ontsagh des Vaders doet al veel Maer wat ick oock sal doen ick noch ter tijdt wat heel 1. Staet Ioff. Ick bid u brenght het hoff hier door togh in gheen schanden Nu is de Bruyloft-Feest, en u vertreck op handen En dient gheen weygheringh, u eer niet en vercordt Thebasile. T'is wel gheseydt nu t'hert met pijn ghevoestert wordt, O dool-hoff van 't ghedacht, hoe dwepen mijne sinnen, Oft dat ick wil oft niet ick moet den druck verwinnen 2. Staet Ioff. Ick bid u Eel Mc-vrou, maeckt u de wanhop quijdt Hy is gheluckigh die een quaede opspraeck mijdt, Thebasile. T' is waer ick word' ghepraemt. Felicia en Nimus al singhende in Pellegrims kleeren uyt. Felicia. Ach wat een bedroefde lot Compt my op het herte daelen Door Vrou-Venus minne Godt Die my over al doet dwaelen Als een dwael steir sonder licht Want soo langh ick niet en vinde Noch can sien het elaer ghesicht Van die oogheloose blinde, Van die sonder vaste trouw Hert en siel scheen te verpanden Aen die liefde om een vrouw, Ach wat overgroote schande, Dat ick soo veel vryheydt gaf Aen de min, die my doet treuren Jae wilt naer het doncker graf Van een eeuwigh lijden sleuren. Schoon dat ick gheneghen staen Vol swaermoedighe ghepeynsen Welcken wegh ick in wil gaen Toch ick moet my noch wat veynsen Tot dat de gheleghentheydt Naer den wensch my sal ghelucken Oft wel met een woort gheseyt Heel Wanhopende verdrucken.