Alphonsus en Thebasile

Die nu meer van hem houd als van een Edelman, T'gen niemand van het Hoff op recht verstaen en can Wy hebben meer gesien als ick u uyt magh legghen. Adolp. Ghy sult nochtans den gront van dese saeck my seggen Want ick staen als verstelt en innerlijck verstoort Roman. Soo moet ick seggen dat seer selden is ghehoort ..... Als ick vertecken sou, hoort wat my toen ghebeurden My docht soo ick het sagh dat mijn vroom herte scheurden .... Des Eel Getuyghen al die sullent' houden staen Hoe wonder dat op Zee ons Reyse is vergaen, Soo ick haer in het schip meynde met eer te leyden Laet sy my staen en wou naer desen Pelgrim beyden, Die sy gaf hare handt met eenen soeten lagh En brocht haer in het schip dat al de werelt sagh. Alwaer hy van Mevrouw heeft meerder gunst genoten Als ick oft iemand van u Edelie, gesproten Uyt Ridderlijcken stam. Adolp. Dit is een viese pert ..... Cost gy uyt dit geval de lusten van haer hert Bespeuren, als gy hun saeght sitten by malcand'ren? Roman. Ghenoch wanneer sy saem sonder eens te verand'ren Heel stout en schaemteloos spraken in stillicheyt. Adolp. Hebt g'ondertussen dan daer op scherp toegheleyt; Ick staen geheel verbaest, gy moet my breeder spreken Julius Mijn Heer, ontdeckt de daet, den Keyser mach hem vreken Adolp. Is mijn verbonden trouw missichien geschant-vleckt dan? Julius. Tis noch veel arger Heer als hy u seggen can Rom. Om alles watter schort met waerheyt te doorgronden In 't cort wy hebben haer in overspel ghevonden Met dezen Vremdelingh den moorder van u trouw Die heeft geschent de eer van u ghetroude Vrouw: Adolp. Eylaes wat ick hoor, dit doet mijn edel sinnen Verwerren onder een, mijn hert beroert van binnen, Ick heb dit wel gedocht, de liefde was te groot.

O dief, schelm en verraer dit cost u haest de doot. De tochten van mijn siel doen al mijn crachten buyghen ten is niet dan te waer, daer sijn te veel getuyghen. Onkuyse snoode Hoer, ontrooffter van mijn rust Door uwen boosen aert, door uwen vuylen lust. Vleesgirighe Leeuwin, die my soo comt bestrijden. De vraeck die mijne siel ontsteckt, sal dit niet lijden Dit sal mijn doodt-kist sijn, dit cost my vlees en bloet .... Ras vanght den siel terstont want ick ben als verwoet, Ick wil hem daetelijck doen in sijn bloet versmachten Ghelijckmen leven moet met die een vrouw vercrachten: Julius. Ick hoor dat hy seer haest vertreckt naer Engelant Adolp. Iae haest met Charons schuyt int diepsten vanden brandt, Gaen wy terstont naer t'Hoff om ons rijp te beraden Hoe datmen straffen sal sulck vreet vervloeckte daden, Rom. Den Keyser is ghestoort. Jul. de reden hem bedwinght, Adolp. Des droeve maer my in't ghepeys veel quellingh bringht.

binnen.

Vierde uyt-comen.

Thebasile nemt van Felicia haer affscheyt.

Thebas. Voorwaer n droef vertreck doet schier mijn herte breken Ken weet niet tegen wie dat ick voortaen sal spreken Van 't geen u is bekent, ick bid u blijft noch hier, Felicia. Voorwaer ten can niet sijn, Theb. U reysen cost my dier Hoe dickmaels sal ick noch om u getrouwheyt suchten Hoe dickwils sal ick noch mijn selven moeten vluchten .... Ach gaet gy dan soo wegh, adieu beminden vrindt Die mijne siel veel meer, als ick mijn selven, mint, Wel moeter dan soo sijn, Fel. Mevrouw ick moet vertrecken Thebas. U reys en sal my niet als tot veel droefheyt wecken,

Nu sal ick al den troost en vryheyt wesen quijt Midts ghy alleen den raer van mijn seereten sijt, al mijn vermaeck gaet door, al mijnen troost gaet reysen: Felicia. Mevrouw ghy emmers hebt al t'geen u hert magh peysen, T'is wonder datge sucht, nu ghy sijt Keyserin Gemerckt u niet en helpt Alphonsus oude min. Thebas. T'is waer Felicia Wel dan, wat meer, Teb. K'en kan dat niet ghesegghen Felicia. Ey wilt des clachten eens uyt u ghedachten legghen Thebas. Mijn Heer ick moet het doen, doch als het soo moet sijn Moet ick u noch voor t'lest verhaelen mijne pijn Die my quelt totter doodt, jae sal mischien verjaegen Oft wel eer corten tijdt in't duyster graf noch draeghen, Felicia. Ey my wats dit geseyt, Mevrouw wat schuylter dan Thebas. Eylaes een groot verschilvan mijnen lieven man Die my heel straf besiet, en is gans sonder spreken Hy slaept en eet alleen, t'gen mijn jongh hert doet breken Daer schuylt int Houwelijck een groote swaricheyt: Felicia. Seer Eel Princers ken heb hem nochtans niet geseyt Ghy maeckt min hert beroert, sou hy soo vroegh beginnen En reden hebben om u niet meer te beminnen, Thebas. T'was eerst al blijde feest, wy waeren willecom Maer nu ist van den hondt, ken weet ach niet waerom: Felicia. Wat reden heeft hy dan, ick staen gelijck verslaeghen, Thebas. Ick sweir dat ick my noot in't minsten heb misdraeghen Felicia. Ken meyn oock niet dat hy daer van ghepeysen heeft, Des droef heyt my veel druck en achterdencken gheeft Eylaes daer moet iet sijn. dit sal mijn reys bedroeven My dunckt dat my den druck het herte toe sal schroeven Nochtans soo moet ick gaen, met uwen oorlof dan Thebas. Adieu Feliciaen daer ick u helpen kan Sal ick gedachtigh sijn, al u getrouwicheden Adieu, adieu mijn Heer. Felicia. Adieu volmaeckte leden

Adieu pronck van het Hoff, adieu schoon Paragon. Adieu Princers adieu, soo schoon ghelijck een Son, Ick treck naer Enghelandt, oft weer naer Chatalonen, Thebas. Ach soo ghy maer en vind' den Graeff van Barcelonen Van mijnen t'weghen groet sijn Ridderlijck ghemoet, Die my soo dickwils heeft met sijne min ghevoet.

Den Keyser dit al aen ghesien hebbende ontdeckt hem.

Adolp. Ick heb ghenoegh bespiet, ick vind' het is waerachtigh Datmen voor ooghen siet en is niet loghenachtigh, Derst sy in mijn ghesicht hem kussen noch adieu? Rom. Hooghmoghend' Potentaet t'is waer ghy siet dit nu: Adolp. ras vatse metten hals ick salse beyd' doen hanghen: Julius. Ghy schelm, dief, en verraer gheeft u terstont ghevanghen, Felicia. Wat heb ick toch misdaen! Adolp. Vertreden onse weth.... In overspel gheleeft, mijn echte trouw besmet, Men sal u datelijck als eenen dieff vermooren ..... Leyd' mijne Keyserin terstont oock naer den Tooren, Thebas. Heer Keyser sijtte vrëen, hebt over my ghedult, Felicia. Ick ben onnoosel, ach! Ken hebbe gheene schult, Dus gheeft dan gheen ghehoor, aen de bedriegherijen Der valsche loghenaers en sielen, die in't lijen Soecken te brenghen my met uwe Keyserin, Uyt enckel belegh-sught, stelt dit uyt uwen sin. Adolp. Volbrenght het gheen ick segh', wilt hem terstont verworgen Thebas. Ghenadigh Potentaet ick bidde wacht tot morghen, Gheeft hem maer weynigh tijdt, eermen soo haestigh moort Een die onnoosel is, Adolp. Vat aen, en volght mijn woort. binnen. Alphonsus en Mopsus ut. Alpho. Wat voed de min al pijn en rampsalighe sorghen, Wat ligghen in de min al quellinghen verborghen, Ick wort ghelijck een Hert gheduerigh naer ghejaeght, Mijn Hert ghelijck een Hert de kille vreese draeght

En doet mijn inghewant schier uyt het lichaem loopen, Om dat mijn dulle min gheen weer min meer can hopen Ick kom noch eens ghestapt, niet sonder groote pijn Naer Duytslandt om alleen maer by mijn lief te sijn, Om haer noch eens te sien, hoe wel met duysent vreesen Om noch eens voor het lest te sien haer Hemels wesen, Ken sal vergheten noyt de ontrouw die ick lij, En vrees te sterven door de liefdens rasernij Mopsus. Jae soo ghy haer eens siet, dan sal u hooft weer draeyen, Dat hy een Haentjen waer hy sou niet anders craeyen, Hy seept nochtans maer al den Moor in dit verdriet En is ghelijck halff Sot, die naer het vrijen siet Als een versleypte Cat van hier en daer te reysen: Alpho. Soo langh ick leeff en sal ick haer uyt mijn ghepeysen Niet letten, oft ten waer, ach door de bleecke doodt, Mopsus. K'wou dat dees dulligheyt ghestelt waer uyt sijn hoodt. Van binnen eenich ghesucht en ghekerm inde Bosschagie. Alpho. My dunckt ick hoor gherught, Felicia van binnen. Ach moet ick dan soo sterven! En isser gheen ghenaed' voor my meer te verwerven, Wat seldsaem stuck is dit, wat Tyghers wreede handt Brenght my hier sonder schult in sulcken grooten schandt Moet men soo teghen reght ( sonder party te hooren ) Sonder sententie dan jemant soo vermooren? Ach Graeff van Barcelon, wat hebt ghy my ghedaen, Dat ick om uwen t'wil soo naer de doodt moet gaen. Alpho. Wat vremder stuck is dit, droom ick, oft wat macht wesen, Dat my hier jemandt kent, daer ick nochtans voor desen Heb nimmermeer gheweest, eylaes wat sal dit sijn, Mopsus Ick wort vol anxt en vrees door achterducht en pijn Felicia van binnen. Ach Graeff van Bercelon, o oorspronck van mijn lijden.