Alphonsus en Thebasile

Benessens my, die gheen ghenad en can verwerven Nochtans ben ick een Vrou ghelijck ick thoonen can Schoon dat ick inden schijn ghelijck ben aen een man Ick heb om u alleen gheleeft in dese sorghen Soo datmen meynden my onnoosel te verworghen Wat dunckt u Edel Helt Alp: mijn hert wort heel benouwt Wat wonderheyt is dit, ick staen ghelijck verflouwt En van de spraeck berooft .... mijn Bruyt en uytvercoren Felicia: Ick sien ghy waert eylaes verloren..... O onbedachten raet, beul der onnooselheyt Die soo licht vonnis slaet buyten rechtveerdigheydt Ist moghelijck dat ick hier quam voor by ghestreken Om een onnoosel doodt door mijn ghewelt te vreken? Verblijt u weerde Maeght, en uwe droeg heyt staeckt Ny ghy tot uwen wensch met vreughden sijt gheraeckt Ick schenck u nu mijn trouw en blijf aen u verbonden ... Sa laet ons vryelijck den Keyser gaen verconden Wat hier om ghegaen, ras gaen wy in het Rijck om hem naer reght en reën te segghen t'ongelijck Dat hy u heeft ghedaen, ken sal van u noyt wijcken Mits ghy u liefde hebt aen my wel laten blijcken Felicia: Schoon ick berlaten was van alles watter leeft Soo heeft mijn jeughdigh hert altijt by u ghesweeft Die in mijn teer ghe moet ghedurigh sijt te vinden ..... Ick danck u duysent mael Alp: Mijn bruyt en wel beminde gaen wy op dat ick segh wat dat u is gheschiet Hie ghy onnoosel quaemt in alle dit verdriet

Binnen

Den keyser Adolphus met het Hoff

Adolph: Wat cander meer verdriet aen iemandt overcomen Als hem de eer van trouw door schantvleck is ontnomen De vrees en achterducht mijn droef hert

En versoeteren de siel met al te bittersmert ..... Wie hadt dit oyt ghedacht, dat soo een Keyserinne Sou met onkuysen aert besmetten hare sinnen Vervloeckte toeverers;.... als ick op haer eens denck Soo berst ick schier van spijt, en voel dat ick heel krenck: Ach wat een ongheluck; moet ick dees oneer lijden? Moet ick verdraeghen dat sy my soo comt bestrijden? Sy pijnicht mijnen stam, s'ontluystert mijne Croon Sy mijn heel rijck verdelght, sy quetst my op den troon Sy brandtmerckt mijnen maem, met haetelijcke schanden Sy maeckt m'eenen horen beest, door al d'Hoog-Duytse landen... Is dit verdraeghelijck? mijn wraeck door wraeck ontsteckt Jae, ick en lief gheen rust voor dat de wraeck dit wreckt ... K'wil datmen haer terstont in mijn ghesight gaet haelen Op dat ick met dit sweert self magh haer daet betalen Is den Hoer-Iaegher doodt die d'oorsaeck is hier aff Die my om sijnen lust alleen dees quellingh gaff Edelm: Groot-machtigh Vorst ick moet aen u een saeck verclaeren Die u noch meerder sal (vrees ick) eylaes beswaeren Adolp: Beswaeren, wat is dit, heb ick nock nuet ghenogh Tot mijnen overlast Edel: K'ben droef

Adolp: Eysegghet togh

Als ick het weten moet, ken sal my niet verbolghen Midts dat ick weet hoe déen strag d'ander komt te volghen D'een ongheluck eylaes seer selden comt alleen Dus seght het my recht uyt, ken vrees noch droef gheween Noch treurigh lijden meer, ten can niet argher wesen Als t'gaet met mijne Hoer, wie sal den druck ghenesen Als mijne droeve doot: Edelm. Het is my leet dat ick Moet melden watter is ghebeurt tot meerder schrik Van u bedaeght ghemoet Adolp: Spreckt uyt, houd' niet verborghen Want ick het weten wil Edelm: Wanneermen sou verworghen

Feliciaen in 't Bosch, den Pol van uwe Vrouw Den schender van u bed en echt verbonde Trouw Soo isser op den wegh een Ridder aenghecomen Die scherp-Rechters heeft met furi afghenomen Den misdadighen Schelm .... Den eenen op de vlucht Den anderen vermoort, sulckx dat hy van 't ghesucht Des doodts nu is bevrijdt Adolp: Den duyvel moet hem schenden Hoe was een vremdelingh Adolp: Wie dat het was oft niet K sal hem vervolleghen, en aen doen groot verdriet..... Edel: Ken kan het niet verstaen , t sijn vremde spookerijen Adolp: Laet sijn het gheen dat wil, k'en sal't niet langher lijen Gaet haelt de Keyserin Edelm: Eylaes Edelm: Mijn hert beswijckt Daer komt sy aenghegaen, die niet meer en ghelijckt Haer selven als een schaey, gheboyt aen beyde handen Als een onnoosel Lam ghedoemt tot offerhanden

De Keyserin verschijnt met den Scherp.Rechter

Adolp: Onnoosel, swijght, oft ick my op u wreken sal Thebal: Ach wat een wreede loth vol treurig ongheval My op het herte rijst ..... En isser gheen ghenade Voor een onnosel siel Adolp: U smeecken comt te spaede Nu t'feyt bedreven is , en siet my niet meer aen Oft ick sou seld het sweert door uwen neck doen gaen Want ghy sijt overtuyght, wil gheen ghenaed meer hopen Die met een ander heeft mijn bedde onderkropen Thebal: Heer de Keyser dat is vals... ghelooft ghy Loghenaers Die lieghen door den hald als schelmen verraerd O strafheyt Edelm: T'is voorwaer een hert en swaere saecke Verr: Den Keyser quijt de plicht van sijn onsoenbaer wraecke Thebal: Verrader snooden dieff Staet off: Mevrouw et stilt u toch Thebal: Genade; Adolp: geensins niet Theb: gelooft ghy dan bedroch

Adolp: De waerheyt ick gheloof .... En daerom sult ghy sterven Ick wil mijn purper kleedt eens in u bloet heir verven Mits dat ghy t hebt onteert ..... vereenight u met Godt En schrijft u selven toe dit onbermhertig loth Den ramp is uwe schult, dees schuldt sal nu doen vallen U lichaem van het hooft, dat door u driftigh mallen In Venus minne-spel mis bruyckt heeft Godes weth In het ontwijen van mijn suyver echte bedt Dus peyst dan op u siel Thebal: Mijn siel is sonder vlecken Adolp: Swijght eer ghy verdramt en op u hals comt trecken Veel pijnelicker straff Theb: ach ick ben sonder schult Adolp: Bid dan den Helem aen om hulpe en ghedult Thebal: Wel blijft mijn vonnis dan soo teghen reght ghegheven? Verr: Met reght ..... doch even-wel bid ick noch om haer leven Adolp: Hoe! Bid ghy voor en Hoer die ghyself hebt betight Swijfht en vercort gheen reght u bidden valt te light En wederstreft my niet staet [onleesbaar] of ach ick sal noch beswijcken Thebal: Tis beter eene Vrouw te sien veronghelijcken Als dat sijn Majesteyt ghequetst blijft sonder reen Sa voorts scheydt 'thooft van t lijf

Veraer: Waer loopt u vreetheyt heen

Thebal: Ten gheen vreetheydt, die my door u vals betichten Beawaren can, maer dat de waerheydt nu moet swichten Voor uwe logenen dat is de swaerste vracht Dijn ick veel meerder als des Keysers vreetheydt acht Bloet dorstighen verraer, den donder straft u loghen Waermed' ght uwen Heer soo schandich hebt dedroghen O Godt, soo ghy aen my voor waren Godt verstreckt Soo bid ick u dat ghy hun schelmery ontdeckt Adolp: Sa ruckt haer 't leven uyt, en demt des' rasernijen Thebal: K' en heb gheen rasernij, veel min verdriet in 't lijen Werckt vry u vonnis uyt, ghy Beul en vree Tyran Niet weerdigh dat ghy draeght den naem van eenen Man

Mijn bloet sal u voldoen, al moet ick 't hier vergieten Onnoosel teghen recht , ten sal my niet verdrieten Te sterven, soo u gheen berouwen naermaels knaeght Door mijn onnoosel doodt die u ten oordeel daeght Adolp: Gaet voorts scherp recht: Mevrouu, als 't u belieft neem ick u leven Thebas: Wel sijt ghy dan bevreest aen my den slach te geven Vaert wel bedroghen man, vaert wel k 'vergeef u quaet Daer ghy door vals bedorch in vielt, toch quaeden raedt Die is daer van de schuldt .... nu wilt den hals doorkerven Ick sal ghewillicklijck voor Godt onnoosel sterven Soo als hy heeft gedaen Adolp: ghy maeckt dit al te lanck Thebas: Ghedoogh my da ick u voor't Vonnis niet eens bedanck Ick bid vergiffenis, k'en wil niet anders wenschen Als hulp van Godt nu ick verlaten ben van menschen Adolp: Slaet toe Scherpr: K'en can, Staet lof: eylaes Adolp: Wat seght ghy ick en can? Thebas: Tast toe en vreest my niet terwijlen den Tyrn Dorst naer t'onnoosel bloet ... Wat sien ick hier noch blincken Den Rinck van mijne trouw', die moet met my verdrincken In't bloet en tranen badt .... waer sweefick henen, ach Verlaeten Keyserin, ick krijgh op mijn ghelach Nu vanden Hemel troost, die my nu sal ontfermen Edel: Ach mocht ick met mijn Bloet d'onnoosel vrou beschermen Thebas: O acnghenaem vertreck daer mijne siel door leeft Soo haest den rechter my den droeven dootslagh gheeft

Alphonsus en Felicia [onleesbaar]

Alpho: Ach wederhoudt den slagh en hoort my eersten spreken Eer sijne Majesteyt onnoosel wil gaen wreken Die niet en heeft misdaen Edelm: Is dit den Ridder niet Die heeft den ol verlost uyt het misluckt verdriet Edel: T'is oock Feliciaen die hier nog derft verschijnen Adolp: Den Schelm Feliciaen? Dit meerdert noch haer pijnen Ras, vat hem by den kop nu wreeck ick my te deegh