Alphonsus en Thebasile

ReadAboutContentsVersionsHelp
BieAlphonsus1673p019

BieAlphonsus1673p019

Vierde uyt-comen. Den Graeve Alphonsus en Mopsus. WAt over groote vreught besit mijn moedich hert Wat aenghenaeme gunst verdrijft nu mijne smert. Den Bohemischen Vorst (die was in Echt ghetreden Met mijn Thebasile) die is nu overleden Tot voordeel van mijn wensch soo my dit briefken seyt Waer door ick vind een eynd van al mijn swaricheydt. O Handt ô gulde handt, ô weerde vrou ghepresen Mijn Flora, morghenson, den daeghraet is u wesen, Ick kus het teecken nu van uwe lieve handt En gheef aen u mijn hert tot eenen onderpandt Van trouw, met reden oock, terwijl de gulde straelen Van u ghesicht, al mijn ghedachten comen haelen Op glori waghens van veel wenschen, die soo lanck Gheketent sijn gheweest, en teghen mijnen danck Doen dolen, maer ick mach, Godt lof, de doodt nu prijsen Van uwen man, die my als Phenix doet verrijsen Uyt d'asschen van t'gheluck t'gen hy ghenoten heeft In uwe soete min die ghy aen my nu gheeft, Sy schrijft my, hoort eens aen: mijn man die is ghestorven Nu kont ghy mijnen glans, die niet en is bedorven Ghenieten als te voor, schoon dat toen wert belet Want niemand my als nu can stellen ander wet En waerom niet, ick hoor u toe, k'was eerst bedwonghen En door het vreet ontsach des vaders aenghedronghen, Ick ben in Enghelandt seer vroom en wel te pas Sult vinden dat ick ben die ick te voren was. Comt vry want ick u wacht, en laet u niet beswaeren Nu ick bereet ben om met u t'landt uyt te vaeren

Last edit about 6 years ago by Ton Harmsen
BieAlphonsus1673p020

BieAlphonsus1673p020

Naer Spanien, al waer ghy van een Coningin Door vast verbonden trouw cont maecken een Gravin, Mopsus Maer wat sal d'eerste lief Felicia nu segghen Alpho. Ick bid u swijght ghy stil wy moeten dit belegghen Met rijp en goeden raet en overdachten sin. Mopsus Hoe sot en wanckelbaer loopt hedendaeghs de min, Hoe sal Felicia daer naer noch moeten pruylen.... My dunckt dat ickse hoor soo sal die prij noch huylen. Alpho. Dat k'nu van Dedalus sijn taye vleughels had Het waer my noch te langh te vlieghen naer de Stadt. Sa sadelt stracx mijn peerdt, en brenght mijn goude sporen Want nu gheen blijder mensch op d'aerd' en is gheboren.... My dunckt dat beter is daer over zee te gaen, Mopsus. Het is my even eens het spel staet my wel aen. Alpho. Sa vlieght, en haest u dan, het schijnt ghy sijt beseten Mopsus. Mijn Heer en sullen wy niet eersten wat gaen eten Alpho. Peyst ghy op t'eten weer, ick geef u soo een clinck Oft swijght, ghy apenras Mop. k'en hou niet van dat dinck, Alpho. De knechten anders niet als op den brom en peysen. Mopsus Mijn Heer ick segh het is quaet nuchteren te reysen Alpho. Kºen denck op t'eten niet, Mopsus. Ghy sijt door min versaeyt En ick en soeck gheen wijf, want mijnen kop die draeyt, Om dat ick al den dach soo langhen tijdt moet vasten Alpho. Sa spoeyt u naerde Zee, en vraeght de schippers gasten Wanneer het tijtsal sijn, Mopsus. De sotten altemael sijn vol van minne pijn. binnen. Alpho. Ach hoe seer is mijn hert tot minnelust gheneghen.... Mopsus wyt. Mopsus Mijn Heer; den schipper comt my op de straet daer teghen Hy steckt terstont van kant, dus is het meer als tijdt Om gaen, wanneer ghy tot de reys gheneghen sijt Alpho. Ist waer, ick ben bereet, mijn lijfensiel te waeghen Om aen Thebasile met jever op te draeghen:

Last edit about 6 years ago by Ton Harmsen
BieAlphonsus1673p021

BieAlphonsus1673p021

Ick volghunaer terstont, dus gaet ghy haestich voor, Mopsus . Wat sal Felicia nu doen, die arme sloor Alpho. Toomt uwen beck.... laet van Felicia nu swijghen Mopsus Jae comt sy door den druck noch gheen misval te crijghen, Alpho. Wel hoe gaet sy dan groot? spreckt; ghy en plompen kloen Mopsus Mijn Heer, k en wetet niet, t'is quaet om goet te doen Het comter dickwils van, wanneer men in het doncker Veel vryicheyt ghebruyckt, toch ick peys dat Me-joncker Heeft suyverheyt belooft, Alphon. hout uwen ratel beck, Hoe ismen staegh ghequelt met eenen sot oft geck. binnen. Vijfde Uyt-comen. Den Keyser Adolphus, Romanus Ambassadeur, Iulius, Atrastes, en Henricus, Edelmans, met den Secretaris. Adolp. T'Is wonder dat een man sijn selven laet verwinnen Als maer een cleyne lust spelt in sijn swacke sinnen, Wat cander stercker sijn als liefde, die den mensch Bedwinght, en toomt den wil naer haeren eyghen wensch. De liefde set niet aen, hoe sterck, gheleert en maghtigh Haer lusten sijn soo groot, soo vinnigh en soo crachtigh Dat niemand segghen can dat liefd gheen macht en heeft Dat liefde aenden mensch gheen quellinghen en gheeft. Dit voelden ick ghenoegh door Venus minne schichten Soo haest ick maer den schijn van Venus mocht besichten, Iae, Venus segghen magh soo haest haer wesens beldt Heeft met vermaeck en lust in mijn ghedacht ghespelt, Toen costick dagh noch naght mijn fiel met ruste voeden Maeraesden mijn teer hert met een beanxt vermoeden, Om een schoon vrou alleen die my nu heeft ghestelt Door liefde inden bandt van haer seer sterck ghewelt

Last edit about 6 years ago by Ton Harmsen
BieAlphonsus1673p022

BieAlphonsus1673p022

Nochtans jaeght my de vrees van haer te moeten derven Het gen' my onrust baert en sal misschien doen sterven, Want haere schoonheydt is te seer in't hert gheschroeft. Iulius. Al die naer jet verlanght wordt lichtelijck bedroeft, Des' uytghemunte vrou, een spieghel der manieren Vol gaven en vol deught die haer op t hooghst' vercieren Die can u majesteyt haest hebben in sijn rijck Sooghy haer maer versoeckt voor u ten houwelijck. Adol. Wel seght dan Iulius en stelt my eens tevreden Ist waert gen ghy my hebt gheseyt met goede reden: Als dat Thebasile soo schoon is die ick min, Jalius. Veel schoonder als oyt was een hemelsche Goddin Dergoden, weerdigh Vorst, als oyt met deel penceelen Apelles brocht ten thoon op doecken oft panneeelen Daeral de werelt schier ghelijck nae t'dachlicht haeckt Midts niemandt oyt en scheen in wesensoo volmaeckt, Van Jonckheydt even teer, in alle konst ervaren, Adolp. Dat is t'gen' my ghelijckt, is sy noch jonck van jaeren, Iulius. Geen twee-en-twintigh jaer en heeft sy soomen seyt: Adolp. Soo wil ick dan terstont aen sijne Majesteyt Van Enghelandt een brief vol eer en lof doen schrijven Hoe dat ick hem in dienst altijdt ghetrou wil blijven En seynden die te post met mijn Ambassadeur Op hop' dat ick daer door sal crijghen het Faveur Van dese suyver vrou, die heeft mijn hert ontsteken; Roma. Soo ghy haer maer versoeckt wie can u teghenspreken, Belieft u Majesteyt betrouwt t versoeck op my Adelp. Gaet dan, maeckt dat u reys op t'spoedighst' veerdigh sy En siet door u verstandt mijn rijck wel te vermeeren: Nemt mijne Arents med' die uwen staet vereeren, Draeght oock naer Enghelandt al mijnen besten schat Van Costelijck ghesteent, en treckt soo naer de stadt Van Londen, daer mijn son met haer gout gele straelen

Last edit about 6 years ago by Ton Harmsen
BieAlphonsus1673p023

BieAlphonsus1673p023

Heel Enghelandt verlicht, en compt oock nederdaelen In't binnenst van mijn hert, waer door sy my verweckt Tot sulcken liefd die als Magneet hetyser treckt. U koetsen wel becleedt met Italiaense sijden Voor mijnen Eeldom, om soo naer het hof te rijden, De peerden toegherust soo cierlijck alsmen mach Versinnen, spaert gheen Cost, brenght alles voor den dagh T'gen dient tot u vertreck: Romanus. Den last sal ick volbrenghen. En uwe liefde eens met mijn ghetrouwheydt menghen Waer door sijn Majesteyt met eenen nieuwen moet Haest sien sal naer den wensch, die u verlieven doet. Daer wortseer veel verhaelt van dit schoon puyck der vrouwen: Iulius. Het is een Paragon, een son om aen te schouwen. Een Nectars soetigheydt, Goddin van Helicon Daer Phaebus eertijdts al sijn vreughden op begon, Daer Phaebus eertijdts met de Musen alleneghen Het aenghenaemst ghesangh van stemmen plagh te pleghen. En aenghesien u hert naer des Goddinne dorst Die swerelts dwingher sijt en d'alderhooghste Vorst, Soo twijfelen wy niet oft Enghelandt sal trachten. Naer soo een groot gheluck, en sigh verheven achten Soo sy u trouwe jonst can crijghen sonder sorgh. Adolp. Ick sweirdat ick altijdt daer voor sal blijven borgh En meerderen sijn Croon door craght van mijne wapen, Henri. Op sulckghewenste saeck en dient niet langhgheslapen Adolp. Thebasile die houdt mijn leven inden staet: En in haer groot ghewelt die t'alte boven gaet. Dat vast en seker is en maghmen niet ontvlieden, Soo moet hier in den wensch van mijnen wil gheschieden, Roma. Het gen' sijn Majesteyt bevelt moet sijn volbraght Waertoe ick anders niet als uwe oorden waght Om te vertrecken, Adol. Gaet; ick sal my dan verlaten,

Last edit about 6 years ago by Ton Harmsen
Records 31 – 35 of 112