1650 Voorzigtige Dolheit Hof spel In five act Page 59

Den stilstandt toegestaan, en schorte ‘t bloedig vegten,
Wat wil de veltheer met den Bassa dogh besleghten?
Mor. Doorlugte Bassa, die tot noch vergeefs na d’eer
Der Albanoiser kroon, ten dienste van uw heer
Den Turkzen kaiser dongt, en zoght uw tent te spannen
Voor Croyes hoge muur, bezet met ys’re mannen,
Doch t’elkens met verlies van lijkken zonder tal
Afwijken most met schand, door dien u ‘t ongeval
Staag trof, en ‘t reukeloos zouw zijn op nieus te waagen
Een kants, die Zelim stond op zo veel nederlaagen,
Zo nu het groots gemoedt, der vorsten als voor heen
Door ‘s konings goed beleidt quam weder over een,
Dan mocht uw vorst die hoop, een yd’le hoop verbannen,
Maar als het roer van ‘t rijk bestiert wert door tirannen,
Die tot verdrukking vanden onderzaat te strak
Den teugel trekken, dan krijght eerst die staat een krak,
Dan zaait de twist haar zaat, dat ineet ten gebeente,
De work verbittert dan het harte der gemeente,
Dat van de voorzaat was geen ongelijk gewoon,
Dan is het tijdt om na die wankelende troon,
Met eenen na het hart dex wrede vorst’s te steeken,
Met d’ingesetenen, om eigen leet te wreeken:
Ziet hier het hooft des heirs tot zulk een wraak gereet,
En al dit manlijk heir, meewarigh aan het leet
My aangedaan in d’eer mijns zusters, heeft gesworen
Des konings dood, al zouw het zelf mee gaan verlooren.
De Bassa geef gehoor, ik zal in’t kort de schandt
Verhaalen, di mijn eer van zulk een dwingelandt
Geleden heeft; ‘t was nacht, geen starren gaven luister,
Ik quam by toortslicht t’huis in stilte, en zagh, hoe duister
Het wesen moght, een schim, of schaduw, die de vlught
Wouw nemen, ‘k vliegh hem na, maar hoor terstont gerucht,
En hadt mijn zusters hand, in ‘t trekken van mijn deegen,
Mijn arm niet onderschept, ik had die schelm doorregen,
En och! waar’t maar geschiet, schoon dat ik naderhant