Thebasile. En sien uyt u ghemoet dees droeve maer te drijven
Ghetrouwheyt is een deught die veel schoon lessen leert
Een onghetrouwen gast en is gheen weldaet weert.
Romanus met 2. Edelieden uyt.
Romanus. Fonteyn van onsen gheest die t'herte hebt besponghen.
En in het diep ghemoet des Keysers min ghedronghen,
Den tijdt die cort al seer om baest met folle seyl
Te loopen inde Zee met groote vreught en heyl.
O enghelijcke schoont, ick kom my hier verstouten
Om met haer Majesteyt van liefde wat te kouten,
Midts dat de blijde uer van ons vertreck seer naeckt
Waer naer den Duytsen Vorst met groot verlangen haeckt,
Om u, die leyt alleen in sijne siel begraven
Die als een seyl steen treckt naer u de aertse gaven.
Ofschoonheyts dagheraet, ghenoegh aen ons bethoont
Dat u hert van 't ciraet der deughden wort bewoont.
Thebasile. Ey en slateert my niet, wilt stadich daer van swijghen
Tot dat wy meerder stoff en reden daer toe crijghen.
Seght my hooghmoghend' Heer uyt eenen rechten grondt
Of ghy oock in dit landt eenichsints aerden condt.
Romanus. Ghenadighe Princers, wie sou toch moghen claeghen
Over een landt en locht die uwe deughden draeghen
Soo haere Majesteyt belieft, met u verloff
Wy sullen saem ons gaen vertreden in het Hoff,
En breeder van u vraegh in d' eensaem plaetsen hand'len
Want ick ben aenghelockt om weynigh tijdt te wand'len.
binnen.
Vijfde uyt-comen.
Alphonsus en Mopsus ghecomen in Enghelandt. uyt.
Het vlugghe Pluym ghediert, als Swaluw, Oyevaer
Door't winters nortsich weer, vertreckt van jaer tot jaer,
