11

Dan was ick eerst gerust, oft dat daer mé de kraeyen
Om-swierden 't Fransche hof, dan waer ick eerst vernoeght,
Die beter eene strop als 't Coninx wapens voeght.
Om wiëns tongh de eer gestreden wert met voeten,
Om wiëns tongh dat wy ons vryheyt laten moeten,
Om wiëns tongh alleen ick mijne plaets verloor,
Om wiëns tongh ick sterf van honger, die te voor
Vol rijcke welde was, een vande twelf ghenôten
Uyt Vranckerijck, en nu helaes soo leegh verstôten,
Is dit verdragelijck? Clari. Neen't seker, maer wat ist
Als in het hof den nijdt, valscheyt, bedrogh en list,
De boose logentael, en vuyl pluymstrijckeryen
Eens hebben d'overhant, dan moet de deught veel lyen;
Doch peyst dat waere deught altijd geheylight blijft,
Ia schoon sy wort vervolght als d'oli boven drijft,
Schept moet. Flo. k'En can. Cla. Hoe soo? Flo. Dat ick het kost vergeten.
Claricia. Den hemel siet u aen. Flo. Den hemel can't wel weten
Wat ick al wraeck-lust peys, den hemel weet het al,
Den hemel dreunden (als ick quam tot desen val)
Om mijn onnooselheyt. Clari. O noot-lot! Flo. Mijn beminde!
Delius. Ach vader crijgt wat broot! Flo. Soon ick geen broot en vinde,
Ick sterf van rou, ach waer sal ick om broot nu gaen!
Maer wacht, ghy wort versterckt, k'wil als een pelicaen
Voor 't ongeluckigh schaep mijn leste bloet vergieten,
Op dat het inden noot magh tot een spijt genieten
Sijn vaders cloecke cracht. Hij schorst den arm op, en treckt sijn poigniaert uyt, en steeckt inden arm daer bloet uyt comt. Deli. Heer vader zijt gerust.
Florellus. Neen soon, u honger can nu worden eens geblust
Met bloet, dat ick hier wil voor u ten besten geven.
Delius. Ach vader! ach ick vrees! Flo. Wat vreest gy voor mijn leven?
Holla ick vrees voor 't u, mijn bloet dat is fenijn
Daer ghy van bersten sout, 't is vier in sijnen schijn
Dat snaeckt naer moort en wraeck, om hem eens te verdelgen
Die my doen bannen heeft, die sal ick in doen swelgen
Het gift dat hy my schonk, 't gen' in dees aders leyt,