10

Mocht ick se maer eens sien onder die staele helmen,
Ick souse morselen die eereloose schelmen;
Wie sagh de weergae oit van mijn rampsaligheyt
Om een wraeck-suchtigh guyt, die door sijn vals beleyt
Uyt helschen yver-sucht my doet van 't hof verstooten
Door op-geleyt verraet, alleen maer om sijn pooten
Te doppen in de gunst des keysers mijnen oom,
Wat spijt en is dat niet. Clari. Mijn hert is vol van schroom,
Als ick dees raserny soo in den man sien spelen;
Helaes ick vrees dat hy 't sal met de doot bequelen,
Soo blijf ick ongetroost. Flo. Ick vraegh oft 't onghelijck
Dan te verdragen is? Clari. Maer stilt u toch, en wijck
U onghestadigheyt, bematight uwe driften
Van dese raserny, men can veel deughden siften
Uyt d'aertsche quellingh, als men die gewilligh draeght
Tot sijn onnooselheyt, om dat het Godt behaeght.
Florellus. O spraeckeloos geboomt! die soo veel droeve suchten
Op corten tijt gehoort hebt tot mijn ongenuchten.
Delius. Heer vader stilt u toch. Flo. Geen heer, maer bedelaer,
Ia minder, om den noot die my verplet, want daer
Een armen bedelaer gaet onbeschaemt uyt schoyen,
Hy crijght een morsel broots, en ick sien nu verstroyen
Mijn soeten Benjamin, die swert van honger siet,
Die ick den nootdruft wensch, en selfs en heb ick niet,
't Gebodt is al te straf dat Carel heeft ghegeven
Om my te weygeren daer jeder moet by leven,
Dat men my dooden sou, in voeghen dat ick moet
In bosch en canten nu gaen waghen 't leste bloet,
Om als een roover daer den nootdruft gaen te soecken,
In plaets van tegen 't heir des vyants te vercloecken
Mijn mannelijcke cracht, ick ben nu sonder eer,
Daer ick te vooren was een cloecken Werelts heer.
Claricia. Ick en verstaen dat niet, waer swieren u ghedachten?
Florellus. In 't huys van Filibert. Clari. Ey wilt dat huys verachten,
't Is vol verradery, 't onteerden uwen stam.
Florellus. Dijn is genoch onteert, mocht ick in vier en vlam
Sijn huys sien blakeren, en hem aen't spit sagh braeyen.