BieAlphonsus1673p008

T'gheboomt dat staet en bloyt en compt seer aerdich aen
Ick doen het door de risp oock inder haest vergaen.
De peerden inden stal, de koeyen inde weyen
Can ick door mijn ghestreel en boos fenijnich vleyen
Verderven, en de pijn hun haest de doodts baen wijst
Soo maer mijn rappe konst op hun lichaemen rijst.
De pad', Slangh en den uul, de fledder-muys, jae mollen
Die staen naer mijn ghebiet, die roep ick uyt hun hollen,
Die koock ick onder een ghemenght met giftich cruyt
Dat geeft een swerten damp maer brenght veel consten uyt;
Een vrouw die vruchtbaer is, en als sy staet op t'baeren
Soo maeck ick, datse blijft in druck en groot vervaeren.
Waer ick maer com' ontrent, daer wast geen groene cruyt
Daer hoortmen op t'gheboomt gheen voghels soet ghefluyt.
Siet hier mijn studi aen uyt schoon en wonder boecken
Waer in des' edel konst Magia is te soecken,
Dit is Agrippas werck, een man gheleert en wijs
Die inde Tooverij behoudt den hoochsten prijs,
Om met den swerten nacht de werelt om te varen
Op wolcken vande lucht oft door de zeese baeren,
Dit Sicodasculo, die al t'verloren goedt
Dat ghy verloren hebt terstont u vinden doet,
En dit is Faustus const, om sich te doen verandren
Om al het hels ghespoock te roepen by malcandren,
Dit is Cometa selfs, Megera nieu en vers
In alle tooverij de grootste tooveres,
Dit is Pancratius die aen wijst wonder dinghen
Om al wat leven heeft tot sijnen wil te bringhen,
Hier uyt in 't cort gheseyt ick jeders herten ken
En inde waere konst ick seer ervaren ben,
My dunckt ick hoor daer volck dat my hier comt besoeken
Alphonsus. Alphonsus uyt.
Alpho. Ghegroet sijt donder Heer, weermaker door u vloeken,