BieAlphonsus1673a007

INHOUDT.
ALphonsus Grave van Barcelona op d'Engelse kusten aenghelandt, en sijn saecken in't Hof verricht hebbende met den Coninck Henricus, alwaer hy eenighen tijdt sijn verblijf hadde, vervalt in swaere minn' op des selfs Dochter die ick noem Thebasile met de welcke hy de vrijagie soo veer vervoordert datse hem tot onderpandt van haer wedermin en vast beloofde trouw, gheeft eenen costelijcken diamant-rinck, die hy mede draeght naer Spanien op hope om daer naer met Thebasile te vereenighen, d'welck gheschiede met sulck eenen secreten toestel datter niemandt van en wist. Het ghebeurt dat Thebasile eenighen tijdt naer het vertreck van haeren beminden ghehouwelijckt wordt met den Coninck van Bohémen waer door dat sy (schoon teghen haeren danck) haer eerste liefde aen d'een sijde moest stellen, middeler tijdt is t'selve aen Alphonsus in Spanien vercondtschapt, den welcken als rasent ghevoedt met vinnich spijdt sich ghenootsaeckt vindt int' ghedult te troosten en wederom sijn eerste Meestersse by naem Felicia een edel Graven dochter te gaen besoecken die hy langh te voren bemindt en om de liefde tot sijn afghevallen Thebasile verlaten hadde. T'is gheschiet dat Felicia (desen handel in't heymelijck achterhaelt hebbende) haer greensints van Alphonsus en wilde laeten bewillighen bedenckende den lichtveerdighen aert van sijn onghetrouwicheyt die nochtans niet af en liet alle ken-teeckenen van liefde in te spannen om haer te beweghen en sijn selven van sijn onghestadicheydt te verschoonen, Felicia (niet teghenstaende haer nortsicheydt en gheveynsde afkeericheydt ) was evenwel op hem in liefde verslinghert (al en liet sy't niet blijcken) gheveynsende haer bysijn aen Alphonsus niet te willen vergunnen, die gheduerich volhert en als hulpeloos blijvende scheen in sijn hope te verswacken, doch door ghetrouwe volherdinghe het Jae-woordt becomen hebbende, en sijn selven Felicia voor sijn tweede siel toeschrijvende die nu overwonnen was en haer woordt ghegheven hadde crijght eenen brief uyt Engelandt van Thebasile hoe dat sy (midts de doodt vanden Coninck van Bohemen) was een weduwe sonder kinderen ende Erfghenaem van het Rijck, bereedt om haer voorighe liefde te voltrecken en met Alphonsus te trouwen soo wanneer hy aen niemandt anders verlooft en was, wachtende met verlanghen naer sijn overcomst. Dit clonck soo soet in sijn ooren dat hy inder haest uyt een blinde onghestadigheydt van sinnen verandert met een vast voornemen om Felicia te verlaeten die hy nochtans sijn woordt ghegheven hadde en niet en overde als de bevestinghe van trouw, toch bedenckende d'onneer die daer uyt mocht spruyten gaet te raden by eenen waerseggher die ick noem Taurinus sittende besich met sijn tooverkunsten uyt te wercken, vergheselschapt met veel bleecke schimmen die aldaer in overvloedt waeren monsterende tot sijn overgroote schrick en vrees, en
het hol wat naerder inghetreden sijnde meynde dat hy was inden mondt van Aver-

INHOUDT.
ALphonsus Grave van Barcelona op d'Engelse kusten aenghelandt, en sijn saecken in't Hof verricht hebbende met den Coninck Henricus, alwaer hy eenighen tijdt sijn verblijf hadde, vervalt in swaere minn' op des selfs Dochter die ick noem Thebasile met de welcke hy de vrijagie soo veer vervoordert datse hem tot onderpandt van haer wedermin en vast beloofde trouw, gheeft eenen costelijcken diamant-rinck, die hy mede draeght naer Spanien op hope om daer naer met Thebasile te vereenighen, d'welck gheschiede met sulck eenen secreten toestel datter niemandt van en wist. Het ghebeurt dat Thebasile eenighen tijdt naer het vertreck van haeren beminden ghehouwelijckt wordt met den Coninck van Bohémen waer door dat sy (schoon teghen haeren danck) haer eerste liefde aen d'een sijde moest stellen, middeler tijdt is t'selve aen Alphonsus in Spanien vercondtschapt, den welcken als rasent ghevoedt met vinnich spijdt sich ghenootsaeckt vindt int' ghedult te troosten en wederom sijn eerste Meestersse by naem Felicia een edel Graven dochter te gaen besoecken die hy langh te voren bemindt en om de liefde tot sijn afghevallen Thebasile verlaten hadde. T'is gheschiet dat Felicia (desen handel in't heymelijck achterhaelt hebbende) haer greensints van Alphonsus en wilde laeten bewillighen bedenckende den lichtveerdighen aert van sijn onghetrouwicheyt die nochtans niet af en liet alle ken-teeckenen van liefde in te spannen om haer te beweghen en sijn selven van sijn onghestadicheydt te verschoonen, Felicia (niet teghenstaende haer nortsicheydt en gheveynsde afkeericheydt ) was evenwel op hem in liefde verslinghert (al en liet sy't niet blijcken) gheveynsende haer bysijn aen Alphonsus niet te willen vergunnen, die gheduerich volhert en als hulpeloos blijvende scheen in sijn hope te verswacken, doch door ghetrouwe volherdinghe het Jae-woordt becomen hebbende, en sijn selven Felicia voor sijn tweede siel toeschrijvende die nu overwonnen was en haer woordt ghegheven hadde crijght eenen brief uyt Engelandt van Thebasile hoe dat sy (midts de doodt vanden Coninck van Bohemen) was een weduwe sonder kinderen ende Erfghenaem van het Rijck, bereedt om haer voorighe liefde te voltrecken en met Alphonsus te trouwen soo wanneer hy aen niemandt anders verlooft en was, wachtende met verlanghen naer sijn overcomst. Dit clonck soo soet in sijn ooren dat hy inder haest uyt een blinde onghestadigheydt van sinnen verandert met een vast voornemen om Felicia te verlaeten die hy nochtans sijn woordt ghegheven hadde en niet en overde als de bevestinghe van trouw, toch bedenckende d'onneer die daer uyt mocht spruyten gaet te raden by eenen waerseggher die ick noem Taurinus sittende besich met sijn tooverkunsten uyt te wercken, vergheselschapt met veel bleecke schimmen die aldaer in overvloedt waeren monsterende tot sijn overgroote schrick en vrees, en
het hol wat naerder inghetreden sijnde meynde dat hy was inden mondt van Aver-