Nochtans jaeght my de vrees van haer te moeten derven
Het gen' my onrust baert en sal misschien doen sterven,
Want haere schoonheydt is te seer in't hert gheschroeft.
Iulius. Al die naer jet verlanght wordt lichtelijck bedroeft,
Des' uytghemunte vrou, een spieghel der manieren
Vol gaven en vol deught die haer op t hooghst' vercieren
Die can u majesteyt haest hebben in sijn rijck
Sooghy haer maer versoeckt voor u ten houwelijck.
Adol. Wel seght dan Iulius en stelt my eens tevreden
Ist waert gen ghy my hebt gheseyt met goede reden:
Als dat Thebasile soo schoon is die ick min,
Jalius. Veel schoonder als oyt was een hemelsche Goddin
Dergoden, weerdigh Vorst, als oyt met deel penceelen
Apelles brocht ten thoon op doecken oft panneeelen
Daeral de werelt schier ghelijck nae t'dachlicht haeckt
Midts niemandt oyt en scheen in wesensoo volmaeckt,
Van Jonckheydt even teer, in alle konst ervaren,
Adolp. Dat is t'gen' my ghelijckt, is sy noch jonck van jaeren,
Iulius. Geen twee-en-twintigh jaer en heeft sy soomen seyt:
Adolp. Soo wil ick dan terstont aen sijne Majesteyt
Van Enghelandt een brief vol eer en lof doen schrijven
Hoe dat ick hem in dienst altijdt ghetrou wil blijven
En seynden die te post met mijn Ambassadeur
Op hop' dat ick daer door sal crijghen het Faveur
Van dese suyver vrou, die heeft mijn hert ontsteken;
Roma. Soo ghy haer maer versoeckt wie can u teghenspreken,
Belieft u Majesteyt betrouwt t versoeck op my
Adelp. Gaet dan, maeckt dat u reys op t'spoedighst' veerdigh sy
En siet door u verstandt mijn rijck wel te vermeeren:
Nemt mijne Arents med' die uwen staet vereeren,
Draeght oock naer Enghelandt al mijnen besten schat
Van Costelijck ghesteent, en treckt soo naer de stadt
Van Londen, daer mijn son met haer gout gele straelen
