| BieAlphonsus1673p057Adieu pronck van het Hoff, adieu schoon Paragon. Adieu Princers adieu, soo schoon ghelijck een Son, Ick treck naer Enghelandt, oft weer naer Chatalonen,
Thebas.
Ach soo ghy maer en vind' den Graeff van Barcelonen Van mijnen t'weghen groet sijn Ridderlijck ghemoet, Die my soo dickwils heeft met sijne min ghevoet.
Den Keyser dit al aen ghesien hebbende ontdeckt hem.
Adolp.
Ick heb ghenoegh bespiet, ick vind' het is waerachtigh Datmen voor ooghen siet en is niet loghenachtigh, Derst sy in mijn ghesicht hem kussen noch adieu?
Rom.
Hooghmoghend' Potentaet t'is waer ghy siet dit nu:
Adolp.
ras vatse metten hals ick salse beyd' doen hanghen:
Julius.
Ghy schelm, dief, en verraer gheeft u terstont ghevanghen,
Felicia.
Wat heb ick toch misdaen! Adolp. Vertreden onse weth.... In overspel gheleeft, mijn echte trouw besmet, Men sal u datelijck als eenen dieff vermooren ..... Leyd' mijne Keyserin terstont oock naer den Tooren,
Thebas.
Heer Keyser sijtte vrëen, hebt over my ghedult,
Felicia.
Ick ben onnoosel, ach! Ken hebbe gheene schult, Dus gheeft dan gheen ghehoor, aen de bedriegherijen Der valsche loghenaers en sielen, die in't lijen Soecken te brenghen my met uwe Keyserin, Uyt enckel belegh-sught, stelt dit uyt uwen sin.
Adolp.
Volbrenght het gheen ick segh', wilt hem terstont verworgen
Thebas.
Ghenadigh Potentaet ick bidde wacht tot morghen, Gheeft hem maer weynigh tijdt, eermen soo haestigh moort Een die onnoosel is, Adolp. Vat aen, en volght mijn woort.
binnen.
Alphonsus en Mopsus ut.
Alpho.
Wat voed de min al pijn en rampsalighe sorghen, Wat ligghen in de min al quellinghen verborghen, Ick wort ghelijck een Hert gheduerigh naer ghejaeght, Mijn Hert ghelijck een Hert de kille vreese draeght | BieAlphonsus1673p057Adieu pronck van het Hoff, adieu schoon Paragon. Adieu Princers adieu, soo schoon ghelijck een Son, Ick treck naer Enghelandt, oft weer naer Chatalonen,
Thebas.
Ach soo ghy maer en vind' den Graeff van Barcelonen Van mijnen t'weghen groet sijn Ridderlijck ghemoet, Die my soo dickwils heeft met sijne min ghevoet.
Den Keyser dit al aen ghesien hebbende ontdeckt hem.
Adolp.
Ick heb ghenoegh bespiet, ick vind' het is waerachtigh Datmen voor ooghen siet en is niet loghenachtigh, Derst sy in mijn ghesicht hem kussen noch adieu?
Rom.
Hooghmoghend' Potentaet t'is waer ghy siet dit nu:
Adolp.
ras vatse metten hals ick salse beyd' doen hanghen:
Julius.
Ghy schelm, dief, en verraer gheeft u terstont ghevanghen,
Felicia.
Wat heb ick toch misdaen! Adolp. Vertreden onse weth.... In overspel gheleeft, mijn echte trouw besmet, Men sal u datelijck als eenen dieff vermooren ..... Leyd' mijne Keyserin terstont oock naer den Tooren,
Thebas.
Heer Keyser sijtte vrëen, hebt over my ghedult,
Felicia.
Ick ben onnoosel, ach! Ken hebbe gheene schult, Dus gheeft dan gheen ghehoor, aen de bedriegherijen Der valsche loghenaers en sielen, die in't lijen Soecken te brenghen my met uwe Keyserin, Uyt enckel belegh-sught, stelt dit uyt uwen sin.
Adolp.
Volbrenght het gheen ick segh', wilt hem terstont verworgen
Thebas.
Ghenadigh Potentaet ick bidde wacht tot morghen, Gheeft hem maer weynigh tijdt, eermen soo haeftigh moort Een die onnoosel is, Adolp. Vat aen, en volght mijn woort.
binnen.
Alphonsus en Mopsus ut.
Alpho.
Wat voed de min al pijn en rampsalighe sorghen, Wat ligghen in de min al quellinghen verborghen, Ick wort ghelijck een Hert gheduerigh naer ghejaeght, Mijn Hert ghelijck een Hert de kille vreese draeght |
