Benessens my, die gheen ghenad en can verwerven
Nochtans ben ick een Vrou ghelijck ick thoonen can
Schoon dat ick inden schijn ghelijck ben aen een man
Ick heb om u alleen gheleeft in dese sorghen
Soo datmen meynden my onnoosel te verworghen
Wat dunckt u Edel Helt Alp: mijn hert wort heel benouwt
Wat wonderheyt is dit, ick staen ghelijck verflouwt
En van de spraeck berooft .... mijn Bruyt en uytvercoren
Felicia: Ick sien ghy waert eylaes verloren.....
O onbedachten raet, beul der onnooselheyt
Die soo licht vonnis slaet buyten rechtveerdigheydt
Ist moghelijck dat ick hier quam voor by ghestreken
Om een onnoosel doodt door mijn ghewelt te vreken?
Verblijt u weerde Maeght, en uwe droeg heyt staeckt
Ny ghy tot uwen wensch met vreughden sijt gheraeckt
Ick schenck u nu mijn trouw en blijf aen u verbonden ...
Sa laet ons vryelijck den Keyser gaen verconden
Wat hier om ghegaen, ras gaen wy in het Rijck
om hem naer reght en reën te segghen t'ongelijck
Dat hy u heeft ghedaen, ken sal van u noyt wijcken
Mits ghy u liefde hebt aen my wel laten blijcken
Felicia: Schoon ick berlaten was van alles watter leeft
Soo heeft mijn jeughdigh hert altijt by u ghesweeft
Die in mijn teer ghe moet ghedurigh sijt te vinden .....
Ick danck u duysent mael Alp: Mijn bruyt en wel beminde
gaen wy op dat ick segh wat dat u is gheschiet
Hie ghy onnoosel quaemt in alle dit verdriet
Binnen
Den keyser Adolphus met het Hoff
Adolph: Wat cander meer verdriet aen iemandt overcomen
Als hem de eer van trouw door schantvleck is ontnomen
De vrees en achterducht mijn droef hert
