Vierde uyt-comen.
Den Graeve Alphonsus en Mopsus.
WAt over groote vreught besit mijn moedich hert
Wat aenghenaeme gunst verdrijft nu mijne smert.
Den Bohemischen Vorst (die was in Echt ghetreden
Met mijn Thebasile) die is nu overleden
Tot voordeel van mijn wensch soo my dit briefken seyt
Waer door ick vind een eynd van al mijn swaricheydt.
O Handt ô gulde handt, ô weerde vrou ghepresen
Mijn Flora, morghenson, den daeghraet is u wesen,
Ick kus het teecken nu van uwe lieve handt
En gheef aen u mijn hert tot eenen onderpandt
Van trouw, met reden oock, terwijl de gulde straelen
Van u ghesicht, al mijn ghedachten comen haelen
Op glori waghens van veel wenschen, die soo lanck
Gheketent sijn gheweest, en teghen mijnen danck
Doen dolen, maer ick mach, Godt lof, de doodt nu prijsen
Van uwen man, die my als Phenix doet verrijsen
Uyt d'asschen van t'gheluck t'gen hy ghenoten heeft
In uwe soete min die ghy aen my nu gheeft,
Sy schrijft my, hoort eens aen: mijn man die is ghestorven
Nu kont ghy mijnen glans, die niet en is bedorven
Ghenieten als te voor, schoon dat toen wert belet
Want niemand my als nu can stellen ander wet
En waerom niet, ick hoor u toe, k'was eerst bedwonghen
En door het vreet ontsach des vaders aenghedronghen,
Ick ben in Enghelandt seer vroom en wel te pas
Sult vinden dat ick ben die ick te voren was.
Comt vry want ick u wacht, en laet u niet beswaeren
Nu ick bereet ben om met u t'landt uyt te vaeren
