Daer schorten altijd jet dus ist best onghepaert
Soo ben ick voor geen wijf van boos natuer vervaert
Ick minne de Waerdin die my wilt geren borghen
Dan heb ick voor mijn goedt niet lichtelijck te sorghen
Naer eenen Erfghenaem, k'en acht geen houwelijck:
Felicia. Dat ghy wat sparen cost ghy mocht eens worden rijck
Alponsus uyt.
Daer compt den Graef weer aen, ick word' gheheel verstorven
Hier med' is mijn vermaeck met mijnen knecht bedorven,
Eylaes waer blijf ick nu, want ick en soeck hem niet:
Nimus Hoe spreckt sy teghen t'hert, s' is blij dat sy hem siet
Alpho. Godt groet u edel maeght vol aenghenaeme seden
Van cloecke eerbaerheyt, t'is tijdt dat ick de reden
Van mijn verdriet ontdeck, nu ick naar wensch u vind'
Die liever sterven wilt als uwe schoont te laeten
Felicia. Verschoont my edel Heer, ter wijlen niet can baeten
Al u gheveynst ghestreel t'gen' steunt op dobbelheyt
Want ick een ander lieff, Alph. een ander; Felic. t'is gheseyt
Ick min een ander die my heeft bemindt voor desen.
Alpho. U meyningh is dat ick u sou wantrouwich wesen
Ghelijck, soo ick bemerck g'u selven voor laet staen
Daer ick met dobbelheyt noyt en heb omghegaen
U Antwoorr loop heel d'weers en pijnicht mijn ghedachten
Nochtans bewijsen can met dusent droeve clachten:
Dat noyt gheveynsde min heeft in mijn hert ghewoont
Felicia. Alphonsus swijght vrij stil eer dat m'u anders thoont,
Ick eer ghelooven sal dat k'u mijn trouw sal geven
Als dat de liefde sonder veynserij can leven
En u is wel bekent dat de gheveynstheydt is
Vals ende goddeloos, jae sonder laefenis
Ghy moet belijden selfs dat ick de min moet haeten
Midts ghy gheloofde trou door ontrouw hebt verlaten,
