Taurin Soo staet hier in dit perck en wijckt daer nimmer uyt
Want anders sout ghy sijn del helschen vyandts buyt,
Siet dry-mael naer den oost, en dry-mael naer het westen
En seght ick geef aen u mijn lijf en siel ten besten,
Alpho. Mijn Heer; ick gheef aen u mijn lijf en siel ten besten,
Doet nu het geen ghy wilt, ick sal hier stille staen
Tot dat ick weet hoe dit door konst my sal vergaen.
O Heer wat sien ick ach nu rijsen al mijn haeren
Daer verschijnt eenich spoock.
Van schrick schier over eyndt, Taurin. Wilt u soo niet beswaren
Schep moet, en beeft soo niet, staeckt achterducht en sorgh
Ick blijf voor uwe siel en lichaem vasten borgh,
Ick sal u thoonen stracx waerachtig naer het leven
Gheluck oft ongheluck in u planeet geschreven,
Maer wijckt niet eenen voet soo ghy u leven lieft.
Alpho. Ick bid u maecket cort en my terstont gherieft
Taurin Doet eens u ooghen toe, en spouwt dan in u handen,
Daer med' u ooghen vrijft, en siet dit vier hier branden
Waer in dat desen pot soo bobblich staet en siedt
Soo segh ick alles wat dat aen u is gheschiet,
Blaest dese keers nu uyt en wilt my drymael groeten
En strijckt met desen smeer oock drymael uwe voeten,
En leght u flincke handt nu op mijn graeghe hooft
Al t'ghene dat ick segh dan vrijelijck ghelooft:
staet vast, het schijnt dat ghy sijt uut het perck gheweken,
Alpho. K'en doen, seght lieven vrindt mach ick nu wel eens spreken
Taurin Seght vrij wat dat u perst,
Alphons. Ick smacht door al den roock
Vol haetelijcken stanck, en beef voor al 't ghespoock
Dat mijne siel beswaert, ick bid u wilt toch segghen
Wat my gheschieden sal,
Taurin. Dat sal ick uyt gaen legghen.
Hy leest in eenen boeck die den duyvel hout met een opworpende maegh als beseten.