BieAlphonsus1673p005

De doodt is aenghenaem aen trouwe minnaers, die
Verlaten sijn van min, en weten wel voor wie,
Sy trachten naer hun eynd' het gen' niet swaer sal vallen
Als't uyt trouw min gheschiet, maer neen t'is niet medallen
Mijn voorstel, wat ick raes, wie ist die my belet,
T'is niemandt als sy self daer t'hert is opghelet
Waert dat een ander had meer uyt comst van sijn wenschen
By haer besonder dijn ick boven alle menschen
De schoonste gis te sijn, soo mocht ick wel te recht
Beletten sijn gheluck uit liefde door ghevecht,
Maer aenghesien sy noot heeft iemand' gunst ghedraeghen
Als my, wat reden dwinght my dan om noch te claeghen,
Siel boyster, schoone blom, ô voester van mijn hert
O luyster deser Eeuw' Gheneester van mijn smert,
Ick gaen, ick wil, ick sal mijn lijden openbaren
Soo vrij een vryer magh sijn herts tochten verclaeren
K'en bouw niet inde locht, k'en ancker op gheen grondt
Waer op men oyt een klip, oft gronden grond'loos vondt
Ick wil met goet beleyt des' saeck eens overlegghen
Mopsus. Mopsus uyt.
Mijn Heer wat nieuws, ick heb my daer gheluck doen legghen
Van eenen ouden grieck wit bondt en lanck van haer
Die wist te segghen wat my overcomen waer
Ey gaet daer maer eens by, en wilt hem wel betaelen
Hy sal u toonen waer ghy een schoon vrouw moet haelen,
Het is een wijs vernuft een brau en lustich man
Al wat my is geschiet den dief die weeter van
K'en sagh noyt vieser haen, die kenden mijn secreten
Alphonsus.
Seght Mopsus canmen daer den naem niet van gheweten,
Hy heet Hollo Tromp, Barulipsis, k'en wetet niet wel
Altijt daer en is soo niet eenen inde hel