Door schult-plicht, dat ick niet een woort meer spreken can,
*Coopm. binnen. Hoe ick beloonen sal de gunst. Flo. Spreckt daer niet van,
Adieu ick ben voldaen.* Wat torck comt hier verschijnen?
Alberius. Een Torck vol ancxt en vrees, die leeft in duysent pijnen,
In suchten en getreur vol van becommernis.
Claricia Ontbint den jongen man nu hy ghevangen is.
Armelin. Geen man, maer eene maeght uyt conincx stam gheboren,
Claricia Een maegt, wat's dit geseyt? Arm. Een maegt die heeft verloren
Florellus Wat uwen maeghdom? Arm. Neen, haer vader en haer lief,
Een maeght die noit en stont tot jemants vuyl gerief,
Maer door de min verleyt, geloopen uyt haer palen.
Alberius Dit wiest ik noit te voor. Flo. Wel wilt ons eens verhalen
Wat maghet dat ghy sijt, dat valt vremt in 't gedacht,
Seght wie dat u dan hier soo op dees kusten bracht?
Armelin. Getrouwen ridder, daer de faem noit af sal swijghen,
Soo langh sy uwen naem in't lof-trompet can crijghen,
Waer mé sal ick tot loon u dapperheyt en moet
Vergelden, voor den dienst die ghy u slave doet:
Geen costelijck ciraet van Indiaensche booghen,
Vergulde kokers die schoon schitteren in d'ooghen,
Gewonnen schilden, en bannieren heel vergult
Sijn u verdinsten weert voor mijn vergeven schult,
Dus wensten ick te sijn de minste van u knechten.
Florellus Swijght t'is genoch verschoont, wilt my eens onderrechten
Wat leger dat soo stout alhier is aen-gelant,
Van waer, uyt wat gewest, 't gaet buyten ons verstant
Dat hier soo onversints een vloot comt aen-gedreven
Met crijghs-volck toe-gerust. Arm. Ick sal de reden geven,
Terwijl ick word' gevraeght, soo dint geweten, dat
Mijn vader coninck is van Fez, die voor de stadt
Marceliën nu leyt met wel twee hondert schepen
Vol stucken van canon, om daer mé wech te slepen
Die hy bevechten comt den grooten Carel, mits
Hy heeft gheheyst tribuyt, dus moet hy sien het spits
Van de Barbaersche macht met weer-wacht af te weiren,
Oft gaet ten onderen, en sullen hem soo scheiren,
Dat hy 't ghedencken sal; sy sijn ghelant alree
