Alphonsus en Thebasile

1. Staet Ioff. Wel staet de poort dan open Dat des' twee Pellegrims hier comen ingheslopen? Wat stoutigheydt is dit, sijn daer gheen knechten veur Die dese bedelaers terstont doen trecken deur, Wat bottigheydt is dat; wie magh hun herwaerts drijven? 2. Staet. Met uwen orloff sal ick hun van hier doen blijven. Thebasile. Neen laetse comen in k'hoor geren hunnen sanck Nu ick met hun eylaes moet blij sijn teghen danck Ick wil hun alle twee een jonstigh aelmoes gheven Tot troost van mijne quael daer ick nu moet in leven, Felicia. Me-vrouw ick com' hier niet om wat te hebben, neen, K'soeck maer gheleghentheydt om eens met u alleen Te spreken naer den wensch, van uytghemunte saecken Die u misschien.... Nimus swijght stil. Felicia. Niet en sullen vermaeken Maer wecken tot meer leet, 1. Staet. Hier dient gheen swarigheydt T'ontdecken aen Me-vrou; vertreckt u, Thebasile: Dat hy't seyt K' en wensch maer om de doodt, ten can niet argher wesen Als t'gen' my onrust gheeft, spreckt uyt. Felicia. Ick was voor desen In Spanien, daer naer binnen Ierusalem, Al waer ick heb ghehoort een druckelijcke stem Van jemandt, die om u aldaer cordts is ghestorven Naer dat de slavernij had al sijn jeught bedorven Allendigh afgheperst, en uytgheteert, t' is soo Het raeckt u Majesteydt, eylaes; al segh ick t'noo Ick weet noch meer bescheet, dat ick het dorst verconden Thebasile. Ach Hemel, wat is dit, Godt heeft u hier ghesonden Om my te segghen jet t'gen' mischien d' oorsaeck is Van alle mijne verdriet en swaer ontsteltenis, Wie magh my inde stadt Ierusalem toch kennen? Daer ick noyt ben gheweest? .... Vrindinnnen gaet ghy hennen En laet my wat alleen, op dat ick weten sou

Des' diep verholentheydt. De Staet-Ioff vrouwen binnen. Felicia: Het ghen' ick aen Me-vrouw Hier segh, waerachtigh is, hoe ick niet langh gheleden Was te Ierusalem: Thebasile. Ick luyster naer u reden T' is vrempt, gaet voort: Felicia: daer vondt ick eenen Graeff Ghevanghen vanden Torck en was een arme slaeff, Die (soo hy my besagh) begost my aen te spreken Met jammerlijck ghesught dat t' herte scheen te breken, En sey beminden vrindt, seght waer ghy henen reyst Op dat ick segghen magh t'gen' mijn ghedaght bepeyst, En soo ick antwoord' gaf naer Enghelandt, sijn traenen Begosten als een beeck de wanghen te door banen, En sprack, eylaes my is benomen dit gheluck Nu ick ghecomen ben in desen droeven druck, Naer Enghelandt was oock mijn overgroot verlanghen, Als ick van de Princers had eenen brief ontfanghen Mijn schoon Thebasile, hoe dat ick haere trouw Eylaes in Enghelandt comen ontfanghen sou, Maer siet wat wree Fortuyn dat my is overcomen Door een Barbaerse vloot die my heeft wegh ghenomen Het ghene my eer cort de doodt noch costen sal Door al des' slavernij en spijtigh ongheval; Gaet ghy naer Enghelandt, ick bid u duysent reysen Wilt u op mijn ongheluck en groot verdriet eens peysen, Gaet by de Coningin, de schoon Thebasile En draeght haer dese maer en droeve tijdingh me, Seght dat des' swaer allend' belet heeft mijn vermeten Dat ick met haer niet heb op eenen Troon gheseten, Seght haer dat mijn verdriet, en droeve slavernij De vreedtheydt vanden Torck, noch al sijn rasernij Gheen schuld' en hebben dat ick hier soo droef moet sterven

Maer meest het haetich spijt, van mijn Princers te derven. Soo dat ( in 't cort gheseyt ) sijn droef heyt was soo groot Dat hy maer eenen dagh daer naer sijn ooghen sloot: Als ick sijn clacht bedenck, die hy my heeft ontsloten Soo word' mijn lichaem ach! met traenen overgoten. Thebasile. Eylaes is hy dan doot? doot? ach! ick sterf van druck Ick vrees door dese maer een grooter ongheluck, Ach ongeluckigh Graeff, ô Sonne van mijn ooghen Als nu ghe-eclipseert, mijn crachten die verdrooghen Mijn jeughdigh herte treurt, mijn hellen glans vergaet, Mijn edel bloet verteert, mijns leven doot-clock slaet, ..... Eylaes het is ghenoegh van hem soo lanck te spreken Mijn sterckheyt sou terstont in duysent stucken breken, ..... Seght my eens Pellegrim, hebt ghy hem langh ghekent? Felicia. Al langhen tijdt te voor eer ick hier quam ontrent K' heb sijnen knecht gheweest wel ses oft seven Iaeren, En menich mael ghehoort van uwe min verclaren. Thebasile. Ist waer dat is my vreught, blijft hier by my in't Hoff Op dat ick somwijl noch mach hooren sijnen loff, Dus wil ick u terstont hier mijnen Schencker maecken Oft eersten Camerlinck, om meer van deses saecken Te handelen in stil, ter wijlen dat ghy weet Van desen Ed'len Graeff te gheven goet bescheet, Comt hier mijn Pagien: wilt desen man vereeren In plaets van dit habijt met nieuwe Eelmans cleeren. Nimus. 2. Pagien uyt. Hoe wat is dit gheseyt soo crijgh ick oock een cleet Ick schud dees vodden wt en maeck my heel ghereet, Want my dunckt datmen ons hier Ridders sal gaen slaeghen. Dan en soumen niet leghen om jemandt te behaeghen En schoon cleederen te draeghen, ick leer de loghens oock. Thebasile. Dat ick u niet en had, mijn jeught verghinck als roock. Felicia. Ick sal in uwen dienst altijdt trouw-hertigh blijven

Thebasile. En sien uyt u ghemoet dees droeve maer te drijven Ghetrouwheyt is een deught die veel schoon lessen leert Een onghetrouwen gast en is gheen weldaet weert. Romanus met 2. Edelieden uyt. Romanus. Fonteyn van onsen gheest die t'herte hebt besponghen. En in het diep ghemoet des Keysers min ghedronghen, Den tijdt die cort al seer om baest met folle seyl Te loopen inde Zee met groote vreught en heyl. O enghelijcke schoont, ick kom my hier verstouten Om met haer Majesteyt van liefde wat te kouten, Midts dat de blijde uer van ons vertreck seer naeckt Waer naer den Duytsen Vorst met groot verlangen haeckt, Om u, die leyt alleen in sijne siel begraven Die als een seyl steen treckt naer u de aertse gaven. Ofschoonheyts dagheraet, ghenoegh aen ons bethoont Dat u hert van 't ciraet der deughden wort bewoont. Thebasile. Ey en slateert my niet, wilt stadich daer van swijghen Tot dat wy meerder stoff en reden daer toe crijghen. Seght my hooghmoghend' Heer uyt eenen rechten grondt Of ghy oock in dit landt eenichsints aerden condt. Romanus. Ghenadighe Princers, wie sou toch moghen claeghen Over een landt en locht die uwe deughden draeghen Soo haere Majesteyt belieft, met u verloff Wy sullen saem ons gaen vertreden in het Hoff, En breeder van u vraegh in d' eensaem plaetsen hand'len Want ick ben aenghelockt om weynigh tijdt te wand'len. binnen.

Vijfde uyt-comen. Alphonsus en Mopsus ghecomen in Enghelandt. uyt.

Het vlugghe Pluym ghediert, als Swaluw, Oyevaer Door't winters nortsich weer, vertreckt van jaer tot jaer,

En gaet soo sijnen woon verlaten en verand'ren Soo als men siet dat sy versaemen by malcand'ren. Dus ben ick oock ghestelt in dit mijn ongheval Niet wetende wt doen oft wat ick laeten sal, Fortuyn heeft my op Zee veracht en gans verstooten, Maer nu comt my t' gheluck met nieuwe vreught vergrooten, Schoon dat ick ben gheweest in droefheydt pijn en smert, In dese edel stadt was evenwel mijn hert, Wat dunckt u van dit Landt? Mopsus: Cost ick maer Enghels spreken Daerom heb ick het hert vol swaer ghepeysen steken, Alphonsus. Als ghy in 't Hoff sult sijn daer spreecktmen al van als Mopsus Jae ick en can maer Spaens en een cleyn betjen Wals, Mijn Heer wat mach daer sijn, ick hoor Trompetten blasen Ick hoor het Enghels volck hier over al seer rasen. Soumen Justiti doen, oft ist hier Kerremis, Men danst, men springht, men fluyt, ken weet nie watter is Daer moet jet sijn te doen: Eenen Arbeyder met een pack op den hals wt. Arbeyder: Den bras is swaer om draeghen Alphonsus. Mopsus daer comt een man ghy moghet hem eens vraeghen, Arbeyder. Och waer ick aen de kaey, ick sweet als eenen das. En hijgh ghelijck een Swijn, daer leyt den heelen bras Ick mach wat rusten hier, want ick ben half beschoncken En mocht eens vallen, als de ander, die heel droncken En sat sijn van den wijn, k'heb noot meer vreught ghehoort Als desen dach, het is al door den neus gheboort Wat lepel lacken can Mopsus. Waer gaet ghy henen stouwen Arbeyder Naer t' Schip, en weet ghy niet dat ons Princers gaet trouwen T' heel Hoff dat is vol vreught sy gaet de Zee strackx in Mopsus aen Alponsus. Hier hebt ghy wel ghetreft dat ghy had inden sin: Alponsus. Ey vrindt blijft weynigh staen ick heb u eens te spreken