BieAlphonsus1673p040

Des' diep verholentheydt.
De Staet-Ioff vrouwen binnen.
Felicia: Het ghen' ick aen Me-vrouw
Hier segh, waerachtigh is, hoe ick niet langh gheleden
Was te Ierusalem:
Thebasile. Ick luyster naer u reden
T' is vrempt, gaet voort:
Felicia: daer vondt ick eenen Graeff
Ghevanghen vanden Torck en was een arme slaeff,
Die (soo hy my besagh) begost my aen te spreken
Met jammerlijck ghesught dat t' herte scheen te breken,
En sey beminden vrindt, seght waer ghy henen reyst
Op dat ick segghen magh t'gen' mijn ghedaght bepeyst,
En soo ick antwoord' gaf naer Enghelandt, sijn traenen
Begosten als een beeck de wanghen te door banen,
En sprack, eylaes my is benomen dit gheluck
Nu ick ghecomen ben in desen droeven druck,
Naer Enghelandt was oock mijn overgroot verlanghen,
Als ick van de Princers had eenen brief ontfanghen
Mijn schoon Thebasile, hoe dat ick haere trouw
Eylaes in Enghelandt comen ontfanghen sou,
Maer siet wat wree Fortuyn dat my is overcomen
Door een Barbaerse vloot die my heeft wegh ghenomen
Het ghene my eer cort de doodt noch costen sal
Door al des' slavernij en spijtigh ongheval;
Gaet ghy naer Enghelandt, ick bid u duysent reysen
Wilt u op mijn ongheluck en groot verdriet eens peysen,
Gaet by de Coningin, de schoon Thebasile
En draeght haer dese maer en droeve tijdingh me,
Seght dat des' swaer allend' belet heeft mijn vermeten
Dat ick met haer niet heb op eenen Troon gheseten,
Seght haer dat mijn verdriet, en droeve slavernij
De vreedtheydt vanden Torck, noch al sijn rasernij
Gheen schuld' en hebben dat ick hier soo droef moet sterven