Dit sijnde soo geseyt gaf mijnen knecht veel sneën,
En schupten alsoo voorts. Bern. Ick ben verschrickt, mijn leën
Die staen en sidderen, ô onbedachten man.
Heeft hy den duvel in? Car. Wat dunckt u nu hier van.
Bernart t'Is onverdragelijck soo vremden maer te hooren.
Knecht. t'Is als ick heb geseyt. Carel. Gaet binnen, k'sal de Mooren
Met de verraders sien te dempen tot mijn rust,
Al cost het al mijn bloet. Baud. Ha mocht ik naer den lust
De schenders van u eer eens door de necken kerven,
En al den aenhangh van hun schelmery bederven,
k'En had noit meer genucht; verdoemden tooveraer,
En helschen Agareen, een duvels martelaer,
Die ick noch hop' te sien op een Chimeer vervuren
Tot in Avernus poel, om sijn verraders kuren
Die hy betalen sal by t'eyndeloos gekerm
Daer geen verlossingh is, maer daer het hels geswerm
Als eenen mieren nest terght de vervloecte sielen
Met solfer, vlam en vier, en daer de slangen krielen
Als wormen in den kaes, daer wort de plaets bereyt
Voor Agarenus, die soo schandelijcken feyt
Verraderlijck bestaet. Car. Roept Filibert nu binnen,
Wy moeten eerst voor al de herten sien te winnen
Van ons vassalen, om den eet van trou te doen,
En seynden spieden uyt, al waert noch voor den noen.
Gaet Filibert, t'is tijt dat ghy in brant laet steken
Het slot van Montelban, om my met haest te wreken
Op dese dry verraers, en nemt in hachtenis
Claricia sijn wijf met Delius, ghewist
Dat sy daer sijn om hun daer samen te salveren:
Ghy sult oock dit casteel en al sijn goet raseren,
En crijgh ick de gravin met Delius den soon,
Ick geef hun beyd een strop voor hun verraders loon,
Waentrouwe wichelaers... laet geenen tijt verliesen.
Filibert. Sou ick niet beter gaen een ander post verkiesen,
En dat heer Boudewijn met dusent mannen treckt
Naer t'slot van Montelban. Car. Mijn woorden niet en breckt,
Gae heen alst is geseyt. Carel binnen. Fil. Dit baert my achterdenken,
