58

Voor die wat lijden can Alb. T'is waer maer om te weten
Het gen' u is gevraeght hoe ghy u dorst vermeten
Te comen by dit slot, ons daer van reden geeft,
Soo niet denckt vry dat ghy geen ure meer en leeft.
Olivir. Ick did u niet soo wreet, mijn alderbeste vrinden,
Dat ick my hier ontrent tot groote schad' laet vinden
Is door het hoogh bevel des Keysers, om te gaen
By het barbaersche volck, en hun te doen verstaen
Dat sy het Fransche Hof tot gramschap sullen wecken
Wanneer sy niet terstondt uyt dit ghewest vertrecken,
Terwijlen datter is een vast bestandt ghemaeckt,
Dat thien jaer dueren moet, waer door wy sijn gheraeckt
Uyt alle quellinghen, daer wy voor moesten beven
Wanneer den Moor ons niet en had den vred' ghegheven.
Florel. Gaen wy naer mijn Casteel nu ghy ghevanghen syt,
Tot dat ick in u naem dees Amhassade quyt
En gaen de oorsaeck van dit lanck verblijf verclaren
Aen Carel mijnen Oom, die ick sal openbaeren
De reden, waerom dat dit volck van groote macht
Sich noch niet en vertreckt, om dat het stadich wacht
Naer Armelinda de Princers, die med' moet reysen
Met haeren Prins Celind. Oli. Die vol is van ghepeysen
Met quellinghen ghevoedt, seyd' dickwils dat hy niet
En meynt te doen door al het haetelijck verdriet,
Het gen' hem overcomt. Flo. Ghy sijt mijnen ghevanghen
Olivir. En uwe minste slaef om in genad' t'ontfanghen
Alb. Gaen wy dan naer t'Casteel, want my den hongher dwinght
Niemandt is willecom als die wat mede bringht. Binnen.

VYFDEN HANDEL.
Carel, Filibert, Florant, Bernard, en Baldewijn.

Carel. t'Is wonder dat ick t'minste niet en com te hooren
Van onsen Olivier oft van den Graef der Mooren,
Wat mach daer schuylen toch, ken heb den heelen nacht
Gheen ur gheslapen, maer met sorghe overdacht