39

Florant. Jck heb het landt ghewaeght, want ick was sonder sinnen,
Noch achte geene doodt, bedenckende den haet
Die ons den Graef Florel soo schandigh uyt een quaet
Fenijnigh hert toe draeght, dus westen ick geen leven
Te hebben meer voor my, maer aen het landt te gheven.
Bernard. Het is seer wel gheluckt dat ghy behouden sijt.
Florant. T'is waer, maer t'geen' my rout tot een inwendich spyt
Dat ick den standaert soo heb teghen danck verlaeten,
Terwijlen int gedrangh van d'Oreloghs soldaten
Een boosen Sarasijn met sijnen Sabel heeft
Den standaert door ghecapt. Bern. T'is wonder dat ghy leeft
En niet en sijt om hals ghebrocht in sulcken slaeghen.
Florant. Ick heb my al te cloeck in desen slach gedraeghen,
En ben noch als verlemt in armen door t'gehouw,
Gekerf, en het gemoor, jae dat geen peerdt en sou
(Hoe sterck en cloeck het waer) t'getal der hoofde vueren
Die ick heb af gecapt. Bern: Wat vremde avonturen
En sijn u niet geschiet, myn hert verschrickt daer af.
Florant. Door my is menich Moor gesonden naer sijn graf,
Gelijck ick aen het heir genochsaem heb doen blycken.
Bernard. U Cloeckheyt is niet als by Hector te ghelijcken
O vromen Campioen, den sleutel van t'heel landt,
Blixem van onsen tijdt, die hebt den Moor ghetant,
Heel Asien dat beeft, als t'uwen naem hoort noemen,
Jnt uyterste ghewest des werelts hoortmen roemen
Van u cloeckmoedigheyt. Florant Geen vreedtheyt my ontbrack
Toen ick meer Mooren met mijn deghen neder-stack
Als eenen maeyer niet sijn zeijsem can doen vallen
Terf-aders op het veldt, en t'wonderste van allen
T'gen' dient te sijn gheleyt, en is verhalens weert,
Dat ick geen aerdt en sagh terwijlen dat mijn peert
Niet als op dooden tradt, meer als een uer int ronde,
Al waer ick gheenen wegh als doode Mooren vonde
Daer t'peert stets over reed, en somtijdts eens verschoot
Van t'suchten en ghekerm, dat my niet en verdroot
Te hooren, maer ick had ghenucht om te door-kerven
Die hun verroerden, en noch snackten in het sterven,