17

Die my gebannen heeft. Arm. Gebannen? Flo. Sonder reden.
Agaren. Ia sonder reên, princers vol aengename seden
En glinsterende eer, ick hop' noch met dit stael
De wraeck te nemen aen de schenders altemael
Van onsen hoogen naem, als ick u vaders voeten
Sal kussen, en sijn troon gaen segerijck begroeten,
En offren onsen dienst, nu ghy ons hebt gheleert,
Hoe ras dat t'ongeluck der vorsten eens verkeert.
Florellus. Sa maeckt mijn wapens ree. Arm. k'En vind dat niet geraden,
De wapens mochten un in't leger licht beschaden,
Verkleet u op sijn torcx, het cleet is by der handt,
Den sabel, lijf-riem met de brosen en turbant
Die gy hebt uyt-geschut, dat sal tot voordeel strecken,
En mijn heer vader oock tot meerder yver wecken,
Wanneer hy comt te sien dat ghy genegen sijt
Om goeden dinst te doen voor hem, en t'vyants spijt.
Alberius. Seer wel naer wensch bedacht, het moet alsoo geschieden,
Armelin. Het kleet dat maeckt den man t'leert heetschen en gebieden.
Florel wort hercleet in torcx cleederen.
Florellus. Nu ben ick een Barbaer om Franschen doot te slaen,
Nu ben ick Sarrasijn om t'rijck te doen vergaen
Van Carel mijnen oom, om Franschen bloet te slorpen,
En tot den lesten stam van t'hof te neer te worpen:
Sa Armelind' gaet mè, ick leyd' u naer t'gewest
Daer wy haest sullen sien den heelen legers nest
Der Mooren tot mijn heyl; Claricia gaet binnen
Op t'slot met Delius, k' en wil niet lanck versinnen,
Ick snack naer Mavors volck, om daer mé uyt den troon
Te rucken die my haet, met hulpe van Belloon:
Verrader Filibert stae vast, en wilt niet wijcken
Met u lichtveerdigh heir, ick sal stracx duysent lijcken
Doen vallen op den rugh, t'hert is ontbloot, steckt toe,
Daer is het stael dat ghy onweerdigh draeght, wel hoe
Wy sijn op t'moort-bancket, tast aen ghy boosen bengel,
Verweirt u bloosaert, vlucht, vlucht segh ick oft ick rengel
U heele macht terstont, soo datter niet een siel
In t'lichaem blijven sal, siet toe, eer ick verniel