Armoede van den graeve Florellus

Met hondert dusent mans, om dat de blauwe zee Hun qualijck dragen cost. Alberi. Wat zijn het Sarasijnen? Armelin. t'Zijn mooren, Torcken, al van als die daer verschijnen, Ick vrees voor onderganck van't rijck soo t'niet en luckt Dat Keyser Carel hun niet keert en neder-druckt. Florellus Soo comt gy met dit volck? Arme. Neen, maer ick sal verclaren Hoe dat ick ben gevolght door al de zeesche baren Met eenen cleynen boot uyt liefde om een vrint, Die my als d'appels van sijn ooghen heeft bemint, Den prins Celindus, die my sijne trou beloofde, Doch het seer haest vertreck ter zee, mijn hoop beroofde, Want vreesende dat hy mocht achterblijven, door De doot oft andersints, ben hem gevolght op't spoor Toens hij vertrocken was met al de leger-gasten, Ick met mijn Casteleyn die roeyden op de masten, En't swaeyen van de vlaghs in mans habijt gecleet, Tot dat ick op het lest ontcomen ben veel leet; Nu is het soo dat daerentusschen mijnen vader Mijn comst heeft achterhaelt, door iemant die verrader Van mijne kennis was, doch heeft het stout bestaen Vergeven, denckende dat was uyt min gedaen 't Gen' ick niet aen en sagh, want soo ick ben gecomen Op d'oever bij het gros, heb ick terstont vernomen Waer dat den prins mocht sijn, die ick naerspeurden, siet En soo ben ick alhier geraeckt in swaer verdriet: Ick weet dat hy my soeckt en is heel onverduldigh Mits hy my niet en vint, terwijlen ick ben schuldigh Te blijven op u slot tot mijn verblijden, want Ghy den sachtmoedighsten sijt van dit heele lant. Florellus Volmaecktewijse maeght, ick sal u sonder beyden Noch desen dagh met vreught by uwen vader leyden En lev'ren inde hant, waer door u bruygom can Door d'echts verbintenis sijn u ghetrouwen man. Armelin. Ick val voor u te voet, mijn hulp staet in u handen. Florellus Ick wil uyt wraeck-lust my van daegh oock gaen verpanden Aen u heer vader, nu het my tot vreughden streckt, Dat hy hem op mijn oom den Keyser Carel wreckt,

Die my gebannen heeft. Arm. Gebannen? Flo. Sonder reden. Agaren. Ia sonder reên, princers vol aengename seden En glinsterende eer, ick hop' noch met dit stael De wraeck te nemen aen de schenders altemael Van onsen hoogen naem, als ick u vaders voeten Sal kussen, en sijn troon gaen segerijck begroeten, En offren onsen dienst, nu ghy ons hebt gheleert, Hoe ras dat t'ongeluck der vorsten eens verkeert. Florellus. Sa maeckt mijn wapens ree. Arm. k'En vind dat niet geraden, De wapens mochten un in't leger licht beschaden, Verkleet u op sijn torcx, het cleet is by der handt, Den sabel, lijf-riem met de brosen en turbant Die gy hebt uyt-geschut, dat sal tot voordeel strecken, En mijn heer vader oock tot meerder yver wecken, Wanneer hy comt te sien dat ghy genegen sijt Om goeden dinst te doen voor hem, en t'vyants spijt. Alberius. Seer wel naer wensch bedacht, het moet alsoo geschieden, Armelin. Het kleet dat maeckt den man t'leert heetschen en gebieden. Florel wort hercleet in torcx cleederen. Florellus. Nu ben ick een Barbaer om Franschen doot te slaen, Nu ben ick Sarrasijn om t'rijck te doen vergaen Van Carel mijnen oom, om Franschen bloet te slorpen, En tot den lesten stam van t'hof te neer te worpen: Sa Armelind' gaet mè, ick leyd' u naer t'gewest Daer wy haest sullen sien den heelen legers nest Der Mooren tot mijn heyl; Claricia gaet binnen Op t'slot met Delius, k' en wil niet lanck versinnen, Ick snack naer Mavors volck, om daer mé uyt den troon Te rucken die my haet, met hulpe van Belloon: Verrader Filibert stae vast, en wilt niet wijcken Met u lichtveerdigh heir, ick sal stracx duysent lijcken Doen vallen op den rugh, t'hert is ontbloot, steckt toe, Daer is het stael dat ghy onweerdigh draeght, wel hoe Wy sijn op t'moort-bancket, tast aen ghy boosen bengel, Verweirt u bloosaert, vlucht, vlucht segh ick oft ick rengel U heele macht terstont, soo datter niet een siel In t'lichaem blijven sal, siet toe, eer ick verniel

Den Keyser op den troon. Deli. Heer vader niet soo spoedigh, Ick merck u gramschap raest, en is te overvloedigh, Al heeft u Carel groot tot u onnooselheyt Met veel verraet beticht, maeckt beter onderscheyt Van een onnoosel mensch by een verraer te g'lijcken, Want als ghy hem veracht en dreyght, soo moet ghy wijcken Voor de onooselheyt en cont dan crijgen licht Eenen verraders naem, waer mé dat m'u beticht. Florel. Seer segen-rijcken soon, verlicht van Godt den heere, Om in mijn raserny u vader noch te leeren, Ick ken mijn ongedult waer van ick ben beschaemt, Dat ick hier heb geseyt meer als het wel betaemt. Alberius Wy gaen weer op de jacht. Flo. En ick volg t'pad der Mooren, En sult veel wonders naer mijn wedercomste hooren. Agaren. Heer broer k'segh u adieu. Flo. Adieu mijn weertsten pant, Geluck oft ongeluck dat staet in onse hant Binnen.

TWEEDE BEDRYF. KEYSER CAREL, FLORANTE, FILEBÈRT. BAUDEWYN en OLIVIER Bontgenoten. Carel. Terwijlen d'ongeluck ons dreyght met dusent rampen, In't aencomst vanden Moor, soo gaeget op een kampen, Ick vind' mijn siel belast te vreken desen smaet, En om dyn dwingelandt te redden, want het gaet Nu hedendaeghs voor goet. Flo. Wy trachten hem te plengen, En tot den lesten man met yever om te brengen. Carel. Mooren in Vranckerijck, het is een stout vermeet Te komen in een landt daer niemand van en weet, En daermen onbekent derft sijne standaerts rechten Om my met soo veel volckx te comen hier bevechten, Tot schennis van mijn Croon. Baud De goede voorsorgh sal In desen noot ons licht van alle ongeval Bevryden soo ick hop', als wy met ons bannieren Den onbekenden Moor cloeckmoedigh tegen swieren, En bieden hem den tant met bommen en geschut, Waer door sijn groote macht can worden eens gestut,

En dringht hy stercker toe, hy sal voor d'eerst ontmoeten Ons haven wel beset, die hem sullen begroeten Met sulcken tegen-weer, dat hy't gedencken sal, Ons vesten sijn gediept, en niet een stercke wal Oft sy is op-gehooght, sulcx dat hy moet verliesen Veel volck tot sijne schant, soo hy niet en wilt kiesen Den vlucht naer Africa. Oliv. Sire die Cesars troon Als eenen godt beheerst, wy staen naer u geboon, Ick offer u mijn dienst daer Cipres voor moest beven Als ick die heb ghebruyckt, en met het sweert doen sneven Geryntus en Mausool, toen ickse bey versloegh, En hun tot aen den hals in't diep van Yster joegh: Ick heugh my dat ick hoor des' tijdingh om te toonen Dat hier in Vranckerijck noch Alexanders woonen. Bernar. Dat Frigien, en Fez, met d'Africaensche macht, Daer by heel Lydien, de Persiaense kracht, En t'volck van Asien, Armenien en Schieten Stont saem slachoordens ree, ten sou my niet verdrieten Te waeghen lijf en goedt om hun te wederstaen, Al viel den eersten slagh op mijne schouders aen, En dat Artaxes heir wou mijnen moet beletten, Ick trockse in't ghesicht op't klincken der trompetten, Tot dat ick had den schelm gheknevelt in mijn handt, Die d oorsaeck is dat hier den Torck is aengelandt; Dus vrees ick geen ghedreygh, noch t'woeden der Barbaren, Ick hopse met des' klingh seer moedich in te varen Als eenen blixems schicht. Car. Uwe coragi schijnt t'Herscheppen mijnen moet, die soo was af-ghepijnt Dat ick door al dit volck begost beanxt te wesen En mijn becommernis joegh in wel duysent vreesen. Bernar. Soo ick mijn gissingh maeck soo is mijn heir-kracht sterck Ontrent acht-duysent mans, en naer dat ick bemerck Aen't volck van Filibert gheen duysent mannen minder, Waer blijft de rest daer by, ick vraegh eens wie ons hinder Oft letsel aen kan doen. Car. Dat monsteringh gheschiet, Want sonder monsteringh en is de gissingh niet. Bernar. Naer reden machtigh Vorst, Flo. Ick hop' by een te brenghen

Thien-duysent in't getal. Car. Soo sal den Moor haest singhen Een lieken sonder fluyt, wel aen dan mannen denckt Dat ghy voor't Vaderlandt u bloed uyt d'aders schenckt; Van daegh was het bestemt den raet in't hof te roepen Die wel comt over een, wilt geenen tijt versnoepen, Dat elck een op sijn post wilt letten, om het heir Dese vyants te weerstaen, elck past op sijn geweir; Ick wil aen u Florant mijn coninx standaert geven, Op dat ghy daer mé waeght u eer, u bloet, en leven. Neem aen, bewaert hem wel. Florant. Onweerdigh ick ben heer t'Ontfangen uyt de hant des Keysers sulcken eer, Die my door schaemte doet t'heel ingewant beroeren, Dus bid' ick my verschoont. Car. k'Wil dat gy hém sult voeren, Neem aen, want soo ick meyn is hy te recht besteet. Bernart. Sire niet dan te wel, ghy hebt genoch ghelet Op die den loon verdient, hy sal hem wel bewaeren. Florant. Hy sal mijn hert door sorgh, vrees ick, te seer beswaeren, t'Waer beter aen den graef Bernaert gegunt als my. Bernart. Hy is gegeven, veel gelucx, ick ben seer bly Dat gy den standaert draegt. Floran. Alst dan soo moet geschieden, Ben ick gehoorsaem heer. Car. Oock om den eet te bieden Dat ghy den standaert als den appel van u oogh Bewaren sult voor my, dus siet dan eens om hoogh Op't teecken van het cruys daer Godt wert aen gehangen, Uyt wiëns naem ghy sult den standaert hier ontfangen, En strijden voor sijn eer, al quam nu den Troyaen, Die om Lavinia prins Turnus den vergaen, En dat weer op een nieu met storm begost te dond'ren, Die 't heyligh Capitoôl en Roomen brocht ten ond'ren, En vreest geen slagh-getier van den verwoeden strijt, Denckt dat ghy nu den soon selfs van Anchises sijt Nu ghy het wesen van den sone Godts sult dragen, Die u verstercken sal om Mooren te verslagen, Let wel op dese les. Floran. Een les die my beroert Het binneste van 't hert, en mijnen geest vervoert Tot voor den troon van Godt, om over mijne sonden Gena te vragen, nu ick 't teecken heb gevonden