BieAlphonsus1673p025

Tweeden handel.
Eerste uyt-comen.
Felicia in manscleeren met Nimus haeren Knecht.
Felicia. WIe had geweten oyt dat liefd' had soo veel stricken
En laeghen van bedrogh, waer op de lusten micken
O wanckelbaer Fortuyn, die wispelturigh draeyt
U vals doorslepen praet met alle winden waeyt:
Wie had dit oyt ghedacht, dat eenen mensch vol treken
Soo vals en heel gheveynst, soo teghen t'hert sou spreken,
Hy is nu emmers wegh, de Coningin is weef,
O schelm, ô boos ghedacht; aen wie ick dickwils schreef,
Die my ghesworen heeft my voor u lieff te kennen
Godt gaef dat neen, maer wie sal mijn hert nu ontwennen
De kennis die het heeft van diepe minne smert
Waer mede dat mijn siel altijdt ghevoestert wert.
Alphonsus had gheen reen om my sijn min te verghen
Had ick hem met mijn min bedeckt niet comen terghen,
Maer soo ick heb verstaen den Keyser mint haer med'
Die hy ten echt versoeckt, gaen wy dan naer de sted'
Daer sy haer wooningh houdt om haer sijn trou te veylen.
Nimus. Op gistren gongh hier af met opgherechte seylen,
Sijnen Ambassadeur, ick weet sy sijn al voort
Al wast dat haer de Zee verthoonden heel ghestoort,
De Trommels en Trompet, die hoorden ick daer klincken,
Soosy door zeesen storm niet altemael versincken:
Ick vrees voor ongheluck, den Torck ghedurich kruyst
En leydt daer sterck op toe, t heel hof dat is verhuyst
Om dese schoon Malaet, om Joffvrou sleypsteerts wille

Tweeden handel.
Eerste uyt-comen.
Felicia in manscleeren met Nimus haeren Knecht.
Felicia. WIe had geweten oyt dat liefd' had soo veel stricken
En laeghen van bedrogh, waer op de lusten micken
O wanckelbaer Fortuyn, die wispelturigh draeyt
U vals doorslepen praet met alle winden waeyt:
Wie had dit oyt ghedacht, dat eenen mensch vol treken
Soo vals en heel gheveynst, soo teghen t'hert sou spreken,
Hy is nu emmers wegh, de Coningin is weef,
O schelm, ô boos ghedacht; aen wie ick dickwils schreef,
Die my ghesworen heeft my voor u lieff te kennen
Godt gaef dat neen, maer wie sal mijn hert nu ontwennen
De kennis die het heeft van diepe minne smert
Waer mede dat mijn siel altijdt ghevoestert wert.
Alphonsus had gheen reen om my sijn min te verghen
Had ick hem met mijn min bedeckt niet comen terghen,
Maer soo ick heb verstaen den Keyser mint haer med'
Die hy ten echt versoeckt, gaen wy dan naer de sted'
Daer sy haer wooningh houdt om haer sijn trou te veylen.
Nimus. Op gistren gongh hier af met opgherechte seylen,
Sijnen Ambassadeur, ick weet sy sijn al voort
Al wast dat haer de Zee verthoonden heel ghestoort,
De Trommels en Trompet, die hoorden ick daer klincken,
Soosy door zeesen storm niet altemael versincken:
Ick vrees voor ongheluck, den Torck ghedurich kruyst
En leydt daer sterck op toe, t heel hof dat is verhuyst
Om dese schoon Malaet, om Joffvrou sleypsteerts wille