Armoede van den graeve Florellus

Dan was ick eerst gerust, oft dat daer mé de kraeyen Om-swierden 't Fransche hof, dan waer ick eerst vernoeght, Die beter eene strop als 't Coninx wapens voeght. Om wiëns tongh de eer gestreden wert met voeten, Om wiëns tongh dat wy ons vryheyt laten moeten, Om wiëns tongh alleen ick mijne plaets verloor, Om wiëns tongh ick sterf van honger, die te voor Vol rijcke welde was, een vande twelf ghenôten Uyt Vranckerijck, en nu helaes soo leegh verstôten, Is dit verdragelijck? Clari. Neen't seker, maer wat ist Als in het hof den nijdt, valscheyt, bedrogh en list, De boose logentael, en vuyl pluymstrijckeryen Eens hebben d'overhant, dan moet de deught veel lyen; Doch peyst dat waere deught altijd geheylight blijft, Ia schoon sy wort vervolght als d'oli boven drijft, Schept moet. Flo. k'En can. Cla. Hoe soo? Flo. Dat ick het kost vergeten. Claricia. Den hemel siet u aen. Flo. Den hemel can't wel weten Wat ick al wraeck-lust peys, den hemel weet het al, Den hemel dreunden (als ick quam tot desen val) Om mijn onnooselheyt. Clari. O noot-lot! Flo. Mijn beminde! Delius. Ach vader crijgt wat broot! Flo. Soon ick geen broot en vinde, Ick sterf van rou, ach waer sal ick om broot nu gaen! Maer wacht, ghy wort versterckt, k'wil als een pelicaen Voor 't ongeluckigh schaep mijn leste bloet vergieten, Op dat het inden noot magh tot een spijt genieten Sijn vaders cloecke cracht. Hij schorst den arm op, en treckt sijn poigniaert uyt, en steeckt inden arm daer bloet uyt comt. Deli. Heer vader zijt gerust. Florellus. Neen soon, u honger can nu worden eens geblust Met bloet, dat ick hier wil voor u ten besten geven. Delius. Ach vader! ach ick vrees! Flo. Wat vreest gy voor mijn leven? Holla ick vrees voor 't u, mijn bloet dat is fenijn Daer ghy van bersten sout, 't is vier in sijnen schijn Dat snaeckt naer moort en wraeck, om hem eens te verdelgen Die my doen bannen heeft, die sal ick in doen swelgen Het gift dat hy my schonk, 't gen' in dees aders leyt,

En schuymt van gramschap, dat door mijn onnooselheyt De wraeck soo langh vertoeft met haer bebloede sweepen, Om Filibert met lijf en ziel ter hel te sleepen In d'onderaertschen poel. Delius. Heer vader geeft u sweert, En hanget aen mijn sijd', en set my dan te peert, Ick wil seer geren u onnooselheyt gaen wreken, En Filibert in't hof van Vranckerijck door-steken, Daer hy eet Coninckx broot, dat ick hem nemen sal, En brengen't u hier thuys voor ons te samen al, Sa laet my maer begaen. Florel. Den moet begint te groeyen Die hem is in-gestort. Del. Heer vader wilt u spoyen, Want ick staen vast gereet. Florel. Soon ick sien uwen wil, Waer uwe cracht soo wreet, helaas wat ramp! Del. k'swijgh stil Soo ick noch ben te cleyn, maer als ick groot sal wesen, En dat ick rijden can te peert, dan magh hy vresen Die ons doen bannen heeft. Clar. Hy crijght een goet verstant; Ick hoor gerucht. Flo. Wie daer. Agarenus den broeder van Florellus uyt besprinckelt van bloet, en met Torcsche klederen geladen en met broot. Agar. Wie vraeght my? Flo. d'Heer van't lant, En comt ons niet te na. Ag. Vreest niet. Flo. Ic doen u swemmen Door dese klingh in't bloet. Cla. Het is u broeders stemme. Delius. t'Is Agaren' mijn oom. Agar. Coom ick onkennelijck Van alles wel versien? Del. Ist broot soo sijn wy rijck. Agaren. Ontfanght my alle dry mijn broeder en mijn suster, Siet neefken daer is broot. Flo. Nu ben ick wat geruster Als ghy wat mede brenght in onsen meesten noot, Daer wy naer haecken broer dat en is niet dan broot; My dunckt gy sijt gewont. Clar. Dat doet mijn hart ontstellen. Agaren. t'Is niet sijt in geen pijn, ick sal u eens vertellen Wat my weervaeren is: Alberius en ick Gelegen saem op't velt, sijn met een grooten schrick Uyt onse rust ontwaeckt door 't brissen vande peerden, En siende het geblick van lanciën en sweerden, Met veel ontelbaer volck dat eerst was aen-ghelant, Soo namen wy 't vertreck in eenen Elsen-cant, Die dicht bewassen stont, om d'uyt-comst eenst te hooren,

En soo wy saghen, was't een groot getal van mooren, Die werden een voor een in schaderons gheset, Alwaer men trommels sloegh, en hoorden de trompet. Wy clommen op een lind' rondom van't loof belommert, Om wijt van ons te sien, en waeren seer becommert Wat dat dit wesen mocht, wy sagen dat de zee Swert van de schepen lagh, dus sijn wy met ons twee Op't blicken van Auroor de bosschen in gheslopen, En somwijl hier en daer op hand' en voeten cropen Om niet te sijn betrapt; ten lesten ist gebeurt, Dat wy besijden weghs stil hebben naer ghespeurt Twee mooren costelijck gecleet en swaer geladen Van broot, gedrooghden vis, en vlees, t'welck was gebraden, (Soo als ick hier verthoon) sulcx dat den appetijt Geen doodt en vreesde, maer ons dwongh met alle vlijt Ten aensien vanden noot, dees mooren aen te tasten, Die wy door Godts bestier soo wonderlijck verrasten, Dat ick den eenen sloegh en schoot hem stracx te neer, Mits hy cloeckmoedelijck my thoonden tegen-weer: Den anderen heel ionck en schoon badt om het leven, Dat hem Alberius ons broeder heeft gegeven, Die hem gevangen brenght wel sterck en vast gegort, Claricia. Hoe wonder dat den mens in noot geholpen wort. Agaren. Sa deylt de spijsen om, en eet tot u welvaren, Ick heb mijn deel daer van. Del. Oom laet noch wat bewaren Tot morgen, om niet meer te vasten als van daegh. Claricia. Kint en eet niet te veel, t'mocht letten aen u maegh Soo ghy die overlast. Del. Bewaert wat voor heer vader. Claricia. Oock wat voor Filibert? Del. Neen dat is een verrader, Ick steeck hem liever doot. Alberius den tweeden broeder uyt met eenen ghevanghen coopman van Parijs, en Armelinda een Torcsche dochter in mans cleederen oock ghevanghen. Alberi. Die in ons macht geraken Die moet men cleynder als een huys-mus sien te maken, En doen het moort-geschreeu stets hooren hemel-hoogh, Ter wijlen niemant sich in onsen druck bewoogh, Dus wil ick met dees twee eens mijne treur rol spelen,

Coopman. Gena genadigh heer. Arme. Wy anders niet en quelen Als om genade die in uwe handen staet. Coopman. Genad' Florel genad', blijft toch in geenen haet Met die genade soeckt, met die sijn lijf en leden Buyght onder uwe macht. Flo. Die noit iet en misdeden Doen ick geen ongelijck; seght my van waer ghy bent. Coopman. Een coopman van Parijs by cleyn en groot bekent, Die meynden opwaerts te verrichten mijne saecken, En coom soo onvoorsints in handen te geraken Van twee Barbaren, die my vraeghden naer de baen Die naer den zee-cant draeyt, en soo ick mé sou gaen, Sagh ick van veer den stroom bedeckt met duysent kielen, En op den oever wel thien duysent menschen krielen Soo swert als mooren, oft een oordeel had gheweest, Waer door het platte lant een swaere uyt-comst vreest: Maer siet wat groot gheluck, 't scheen dat Godt in d'allenden U broeders alle twee tot hulp my toe wou senden, Om my te lossen uyt het wreet barbaers ghewelt, Schoon dat ick in u macht gevangen ben gestelt, En blijven wil u slaef: nemt dan dees schoon juweelen, Om aen u schoon gravin en broeders mé te deelen: Al wat ghy meer begeert, ick sweir by ja en neên Dat 't u ten offer staet. Albe. Zijt eyndelijck te vreên, U niet miscomen sal, u vrijheyt is gegeven, Gaet heên, seght Filibert dat ick noch ben in't leven, En woon by t'wilt gediert in't diepste van't geberght, Alwaer ick tot sijn spijt word' vande wraeck geterght, Om tegen hem hier naer noch een Fortuyn te wagen, Als ick naer mijnen wensch hem eens hop' uyt te dagen, Als ick naer mijnen wensch uyt 't lijf ruck sijne moock, En doen sijn glorië verstuyven als den roock, Als ick naer mijnen wensch uyt sijn vervloeckte schonken Eens slorp 't gesmolten merck, wanneer hy leyt verdroncken In sijn verraders bloet, oft dat ick heên en weer Als Hector word' gesleept. Coop. Beroemden Over-heer, En eersten Wapen vooght, u deught leeft op de tonghen De heele werelt door, dus vind' ick my bedwonghen

Door schult-plicht, dat ick niet een woort meer spreken can, *Coopm. binnen. Hoe ick beloonen sal de gunst. Flo. Spreckt daer niet van, Adieu ick ben voldaen.* Wat torck comt hier verschijnen? Alberius. Een Torck vol ancxt en vrees, die leeft in duysent pijnen, In suchten en getreur vol van becommernis. Claricia Ontbint den jongen man nu hy ghevangen is. Armelin. Geen man, maer eene maeght uyt conincx stam gheboren, Claricia Een maegt, wat's dit geseyt? Arm. Een maegt die heeft verloren Florellus Wat uwen maeghdom? Arm. Neen, haer vader en haer lief, Een maeght die noit en stont tot jemants vuyl gerief, Maer door de min verleyt, geloopen uyt haer palen. Alberius Dit wiest ik noit te voor. Flo. Wel wilt ons eens verhalen Wat maghet dat ghy sijt, dat valt vremt in 't gedacht, Seght wie dat u dan hier soo op dees kusten bracht? Armelin. Getrouwen ridder, daer de faem noit af sal swijghen, Soo langh sy uwen naem in't lof-trompet can crijghen, Waer mé sal ick tot loon u dapperheyt en moet Vergelden, voor den dienst die ghy u slave doet: Geen costelijck ciraet van Indiaensche booghen, Vergulde kokers die schoon schitteren in d'ooghen, Gewonnen schilden, en bannieren heel vergult Sijn u verdinsten weert voor mijn vergeven schult, Dus wensten ick te sijn de minste van u knechten. Florellus Swijght t'is genoch verschoont, wilt my eens onderrechten Wat leger dat soo stout alhier is aen-gelant, Van waer, uyt wat gewest, 't gaet buyten ons verstant Dat hier soo onversints een vloot comt aen-gedreven Met crijghs-volck toe-gerust. Arm. Ick sal de reden geven, Terwijl ick word' gevraeght, soo dint geweten, dat Mijn vader coninck is van Fez, die voor de stadt Marceliën nu leyt met wel twee hondert schepen Vol stucken van canon, om daer mé wech te slepen Die hy bevechten comt den grooten Carel, mits Hy heeft gheheyst tribuyt, dus moet hy sien het spits Van de Barbaersche macht met weer-wacht af te weiren, Oft gaet ten onderen, en sullen hem soo scheiren, Dat hy 't ghedencken sal; sy sijn ghelant alree