(Soo t' toe-gelaten waer) verschijnen in den raet,
Om u te spreken van een saecke hoogh van staet.
En te bedancken vande onverwachte eere
Die aeun hun is gegunt. Karel seght aen de goede heeren
Dat sy my willecom geweest sijn, en daer b y
Dat ick hun comst verwacht.... de paters mogen my
Van dese spoockery een beter uytlegh gheven
Als ick begrijpen can over t'droef-eyndigh leven
Van onsen graef Florel, die soo verdweenen is,
En brenght het heele hof in swaer becommernis.
Agarenus en Florellus in eremijts cappen uyt.
Agaren. Die hier verschijnen comt op gistren is verwesen,
En soo men meynt onthooft, maer wederom verresen.
Florel. De fiere moedigheyt en vreest geen felle slagh,
Wie eeuwigh eer begeert geen haters vluchten magh;
De dappre laten sich wel tergen maer noit pletten,
Die met de leeuwen spelt moet op hun tanden letten,
En het gewelt laet sich noit quetsen vande tongh,
Al waert dat haer fenijn tot in den boesem drongh,
De wackre tegenstant van een verduldigh lijden
Sal den onnoselen tot t'levens eyndt bevrijden
Van alle ongeval, als hy geen wraeck en wenst
Te nemen op de gen' die sijnen roem verslenst,
Schoon een verraders wond' is qualijck te genesen,
Het gene door Florel op heden wort bewesen.
Filibert. Wat spreckt ghy van Florel, een boosen lant-verraer.
Florel. Want ghy u selven meynt soo spreckt ghy veel te waer.
Nu om te thoonen dat Florel noch is in 't leven,
Die sich van daegh in 't hof comt sonder vrees begeven,
Soo let wel op den man oft ick die niet en ben,
Gelijck ick voor den raet vrijwillighlijck beken, Hy doet sijnen baert af en ontdect sich
Ick ben Florellus om u valse lasteringen
Hier in't gesicht des vorst met reden te bedwingen,
En te bewijsen dat ghy om u eygen baet
De oorsaeck sijt dit het gemeen verloren gaet,
Om dat ghy my altijt hebt voor verraer gehouden,
Het gen' den keyser heeft gelooft, die sich betrouden
