TOT DEN AUTHEUR
Op het wyt gheven van sijn
HERSTELDE ONNOOSELHEYDT.
DE BIE, die hier verthoont, met vast gherijmde reden
Hoe dat d'Onnooselheydt, wordt met den voet ghetreden,
En veele quellingh, en vervolghingh onderstaet,
(Om datse deughtsaem is) door belghsucht, nijt en haet,
Heeft my soo aenghelockt, dat ick mijn pen oock dopte
In t'nat van Hypocrëen, en d'aders eens ontstopte
Om uyt te storten, dat ick op Parnassi bergh
Had inghesoghen, en nochtans is sonder mergh
In verghesijekenis van t gheen hy comt te maelen
Om de verholentheydt der liefde te vertaelen
Daer hier maer een cleyn prouf, wort van ten toon ghestelt,
En in den Graef Alphons, seer aerdigh af-ghebelt:
Wat dat de liefde is, om t'Schouwborgh te stofferen
In deughtsaem Spelen, daer veel sin is uyt te leeren:
Schoon datse Midas al wat minder acht als stof,
Die esels ooren draeght, en stoot een yders Lof
Met voeten, om alleen dieer-trappen te betreden
Mits hy sijn selven siet, van d'esels aenghebeden.
Vaert voort dan waerde BIE, en acht gheen Lastersucht
Want oftmen uwen Rijm met spijt en onghenucht
Wilt gaen doorsnuffelen, en tot verachtingh lesen
Hy blijft ghelijck hy is, en sal niet argher wesen:
Ick weet dat uwe pen, niet als in liefde vloeyt
Op dat op t'Schou-tooneel u yver-const meer groeyt.
U toegheneghen Vriendt
H. DE KA Prince der Groeyende Boom-camer
tot Lier 1673.
