BieAlphonsus1673p037

Wilt my troost in 't lijden gheven
En eens beter daghen gunt
Als soo in 't verdriet te leven. binnen.

Thebasile met 2. staet Ioff-vrouwen alleen.
Thebasile. T' is waer t' gheluck is groot dat my is overcomen,
Maer evenwel is my den vrijen wil benomen,
Ick wil nu storten uyt het grondt sop van mijn herdt
Vol inghecropte quael en vol verborghen smerdt.
Vrindinnen altemael ick soeck vry uyt te spreken
Oft mijn eelmoedigh hert sou in twee stucken breken
Waer door ick vrees dat nu d'eynd' van mijn leven naeckt
Midts ick ach; aen de trouw: ben al te vast ghemaeckt.
Want als den eyghen wil wordt door bedwanck gherengelt
Soo word' de jonghe jeught met quellinghen ghemengelt,
Mocht my ghebeuren maer mijnen ghewensten eys.
1. Staet Ioff. Haer Majesteydt die moet versetten dit ghepeys
Ter wijl de liefde spijst de hop' van overwinningh
En dat sy voor-deel veylt, soo dienter gheen versinningh,
De liefd' licht volghen sal als ghy sijt Keyserin.
Thebasile. Noch liever naer den wensch waer ick maer een Gravin.
De liefde vanden Graef is my soo ingheworteldt
dat niet als droef gheclagh uyt mijn herts tochten borteldt,
..... Alphons waer blijfde dan, ick die u stadigh wacht
Blijf door een bangh ghemoet in veele vrees versmacht.
Eylaes is dit den loon van mijn trouwhertigh schrijven,
Dat ghy, die my bemint, soo langh van my cont blijven?
My dunckt dat is verslapt de liefde die ghy draeght
Waer door de wanhoop al mijn vaste hoop verjaeght,
In dien ghy noch quaemt, ick sou het Rijck verlaeten
Ick sou om u alleen des Keysers min noch haeten,
O blinde Venus wicht, schight draegher die de trouw
Van die mijn herte kent, verkeert hebt in veel rouw,